O ΗΡΑΚΛΗΣ - THE HERCULES

Φώτο 01: Ο Ηρακλής
(Γιος του Δία & της Αλκμήνης)

Η γέννηση του Ηρακλή

Ο Ηρακλής ήταν γιος του Δία και της εγγονής του Περσέα Αλκμήνης.
Όταν κάποτε ο Δίας είδε την Αλκμήνη, θέλησε να ενωθεί μαζί της, αλλά όχι όπως με τις άλλες θνητές γυναίκες.
Ήθελε η γυναίκα αυτή να γεννήσει τον πιο δυνατό, τον πιο γενναίο, αυτόν που θα λύτρωνε τους ανθρώπους.
Η ένωση αυτή δεν ήταν εύκολο να γίνει, καθώς η Αλκμήνη ήταν πιστή στο σύζυγό της Αμφιτρύωνα.
Σκέφτηκε λοιπόν να πάρει τη μορφή του όταν θα έλειπε από το σπίτι του. Έτσι έγινε και ξεγέλασε την Αλκμήνη, που τον καλοδέχτηκε. Έμεινε μαζί της όλη τη νύχτα, μια νύχτα που ο Δίας την έκανε να κρατήσει τρεις ολόκληρες ημέρες και σαν φάνηκε η αυγή, εξαφανίστηκε.
Λίγο μετά γύρισε ο Αμφιτρύωνας, ο οποίος πλάγιασε με την Αλκμήνη. Έτσι τη νύχτα αυτή η Αλκμήνη συνέλαβε δύο παιδιά: από τον Δία τον Ηρακλή και από τον Αμφιτρύωνα τον Ιφικλή.
Η Ήρα που παρεπιμπτώντος είχε καταλάβει την απιστία του Δία ορκίστηκε πως θα εκδικούνταν το γιο που θα γεννιόταν.
Γι' αυτό όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει η Αλκμήνη, έστειλε τις Μοίρες και την Ειλειθυία να εμποδίσουν την γέννα.
Αυτές κάθισαν έξω από την πόρτα της, με δεμένα τα χέρια γύρω από τα γόνατα, εμποδίζοντάς την έτσι να γεννήσει. Η Γαλινθιάδα, μια φίλη της Αλκμήνης, σοφίστηκε τότε κάτι: πήγε έξω και τους είπε ότι η Αλκμήνη γέννησε αγόρι με τη θέληση του Δία.
Έκπληκτες οι Μοίρες και η Ειλειθυία σήκωσαν τα χέρια, σταμάτησαν τα μάγια και γέννησε η Αλκμήνη τον Ηρακλή. Μια μέρα μετά γεννήθηκε και ο δίδυμος αδελφός του, ο Ιφικλής.

©+® Dilaz 2008

Ο ΘΕΟΣ ΔΙΟΝΥΣΟΣ - GOD DIONYSOS

Φώτο 01: Ο Θεός Διόνυσος
(Θεός της αμπελουργίας, του κρασιού & του γλεντιού)

Ο Διόνυσος διδάσκει την καλλιέργεια του αμπελιού

Ο Διόνυσος διδάχτηκε την καλλιέργεια του αμπελιού από τη Ρέα στη Φρυγία.
Άρχισε να ταξιδεύει για να διαδώσει σ’ όλο τον κόσμο το αμπέλι και το κρασί. Όπου κι αν πήγαινε τον δέχονταν με ιδιαίτερες τιμές. Ο θεός συμπεριφερόταν φιλικά στους ανθρώπους, που τον θεωρούσαν προστάτη του πολιτισμού και των φτωχών.
Μαζί με την καλλιέργεια του αμπελιού ο Διόνυσος δίδαξε και τη διονυσιακή θρησκεία. Αρχή της θρησκείας αυτής ήταν η έκσταση, στην οποία μπορούσε να βρεθεί κανείς βοηθούμενος από το κρασί και το χορό. Για τους απλούς ανθρώπους ο Διόνυσος ήταν ο θεός που τους λύτρωνε από τα προβλήματα της καθημερινής ζωής. Γι’ αυτό η διάδοση της λατρείας του στον απλό λαό ήταν μεγάλη.

Η λατρεία του Διονύσου

Ο Διόνυσος λατρευόταν σ’ όλη την Ελλάδα με λαμπρές τελετές.
Πρώτη απ’ όλες τις τελετές ήταν τα Μεγάλα Διονύσια, που τραβούσαν την προσοχή του κόσμου με την λάμψη των τελετών τους και τις θεατρικές παραστάσεις.
Στην ύπαιθρο γίνονταν τα Μικρά Διονύσια, στα οποία διατηρήθηκαν πιστά οι πιο αρχαίες παραδόσεις της λατρείας του. Οι γιορτές κρατούσαν τρεις μέρες.
Την πρώτη μέρα ήταν το συμπόσιο, που ανοίγονταν τα ασκιά με το κρασί της τελευταίας σοδιάς. Το πλήθος αρχικά τραγουδούσε εγκώμια στο Διόνυσο. Στη συνέχεια έψαλαν έναν όλο πάθος διθύραμβο και τέλος ξέσπαγαν σε αστειότητες και περιπαιχτικά τραγούδια.
Η δεύτερη μέρα είχε χαρακτήρα ιερό. Τιμούσαν το θεό του κρασιού, που τη μέρα εκείνη θεωρούνταν μια από τις μεγαλύτερες θεότητες της βλάστησης.
Η σύζυγος του βασιλιά, τριγυρισμένη από δεκατέσσερις σεβάσμιες γυναίκες, πρόσφερε στο θεό θυσία.
Την τρίτη μέρα έβαζαν σε πήλινα δοχεία κάθε είδους σπόρους και τα πρόσφεραν στο Διόνυσο και στον οδηγητή των νεκρών στον Κάτω Κόσμο, Ερμή. Σύμφωνα με τις παραδόσεις ο Διόνυσος ακολουθούνταν πάντα από τους Σάτυρους, τους Σειλινούς και τον Πάνα.

©+® Dilaz 2008

Ο ΘΕΟΣ ΉΦΑΙΣΤΟΣ - GOD HEPHAESTUS

Φώτο 01: Ο Θεός Ήφαιστος
(Θεός της Φωτιάς και της Μεταλλοτεχνίας)

Η γέννηση του Ήφαιστου

Ο Ήφαιστος ήταν γιος του Δία και της Ήρας. Επειδή γεννήθηκε κουτσός η μητέρα του ντράπηκε και τον πέταξε στη θάλασσα για να πνιγεί. Όμως ο Ήφαιστος δεν πνίγηκε.
Αντίθετα μεγάλωσε μέσα σε μια σπηλιά, μέσα στη θάλασσα όπου έμαθε να φτιάχνει όμορφα στολίδια. Όλο αυτό το χρόνο σκεφτόταν με ποιό τρόπο θα εκδικηθεί την μητέρα του.
Έφτιαξε έναν όμορφο χρυσό θρόνο και τον έντυσε με αόρατα δίχτυα. Τον έστειλε δώρο στην Ήρα, ζητώντας της να τον δεχτεί στον Όλυμπο. Η Ήρα μόλις είδε το θρόνο θαμπώθηκε από την ομορφιά του και κάθισε αμέσως πάνω του. Τότε τα αόρατα δίχτυα την έδεσαν.
Η Ήρα κατάλαβε ότι μόνο ο Ήφαιστος μπορούσε να την ελευθερώσει. Έστειλε λοιπόν τον Άρη να τον φέρει, τάζοντάς του ότι αν τα καταφέρει θα του έδινε γυναίκα του την Αφροδίτη. Ο Άρης δεν κατάφερε να μαλακώσει την οργή του Ήφαιστου, που τον έδιωξε με άγριο τρόπο. Ανέλαβε τότε ο Διόνυσος να κατέβει στη θαλάσσια σπηλιά. Αφού πήγε, μέθυσε τον Ήφαιστο και τον έπεισε ν’ ανέβει στον Όλυμπο. Εκεί, μέσα σε χορούς και τραγούδια, μητέρα και γιος συμφιλιώθηκαν.
Ο Ήφαιστος έγινε δεκτός από τους άλλους θεούς ως ομότιμός τους. Για να εξιλεωθούν για το κακό που του έκαναν, του έδωσαν γυναίκα του την Αφροδίτη.

Ήφαιστος και Άρης

Όταν ο Άρης κατέβηκε στη θαλάσσια σπηλιά που ζούσε ο Ήφαιστος, για να τον πείσει ν’ ανέβει στον Όλυμπο, ο Ήφαιστος τον έδιωξε πετώντας του φωτιές.
Ο Άρης που γελοιοποιήθηκε στα μάτια των άλλων θεών, περίμενε την ευκαιρία για να τον τιμωρήσει. Καθώς ήταν νέος και όμορφος, (σε αντίθεση με τον Ήφαιστο που ήταν ανάπηρος) δεν άργησε να ενωθεί με την Αφροδίτη.
Ο Ήλιος όμως είδε ότι μόλις έφευγε ο Ήφαιστος, πήγαινε στο σπίτι του ο Άρης και του το είπε. Εκείνος έφτιαξε αόρατα δίχτυα, τα έβαλε στο κρεβάτι και έφυγε λέγοντας στην Αφροδίτη ότι θα πάει στη Λήμνο. Μόλις έφυγε, ο Άρης έτρεξε στο πλευρό της Αφροδίτης. Αφού ξάπλωσαν στο κρεβάτι τους έδεσαν τα αόρατα δίχτυα. Ο Ήφαιστος φώναξε τους θεούς και όλοι μαζί άρχισαν να γελούν με το πάθημα του Άρη. Επενέβει τότε ο Ποσειδώνας, που έπεισε τον Ήφαιστο να τους ελευθερώσει.
Μόλις ελευθερώθηκε η Αφροδίτη έφυγε για το ναό της στην Κύπρο και ο Άρης για την πατρίδα του, τη Θράκη.

Οι δημιουργίες του Ήφαιστου

Θεός της φωτιάς και της μεταλλοτεχνίας ο Ήφαιστος, διακρίθηκε πολύ γρήγορα για τα δημιουργήματά του. Για τον Ήλιο, που του συμπαραστάθηκε στην περιπέτειά του με τον Άρη και την Αφροδίτη, έφτιαξε ένα θαυμάσιο πλουμιστό κρεβάτι, για να ξεκουράζεται.
Για τον Απόλλωνα και την Άρτεμη έφτιαξε βέλη.
Για το Δία έφτιαξε ένα χρυσό σκύλο και του έδωσε ψυχή για να φυλά το ναό του στην Κρήτη.
Έφτιαξε ακόμη τον θώρακα του Ηρακλή και την τρίαινα του Ποσειδώνα.
Στους ανθρώπους δίδαξε τη χρήση της φωτιάς και των μετάλλων.
Σύμφωνα με τον Όμηρο στην Ιλιάδα το εργαστήρι του ήταν στον Όλυμπο. Εκεί δημιούργησε τα τόσο αξιοζήλευτα έργα του, που τον έκαναν αγαπητό και ξακουστό σε ανθρώπους και θεούς.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΑΦΡΟΔΙΤΗ - GODDESS APHRODITE

Φώτο 01: Η Θεά Αφροδίτη
(Θεά της ομορφιάς και του έρωτα)

Αφροδίτη: η θεά της ομορφιάς και του έρωτα

Ο Κρόνος τραυμάτισε τον Ουρανό στην προσπάθειά του να πάρει τη βασιλεία των θεών. Το αίμα του Ουρανού σκορπίστηκε παντού στη γη και στη θάλασσα.
Από το σμίξιμο του αίματος που έπεσε στη θάλασσα με τα κύματα (κύματα που είχαν φτάσει στην Κύπρο), γεννήθηκε μια πανέμορφη θεά.
Την ονόμασαν Αφροδίτη γιατί βγήκε μέσα από τον αφρό και την όρισαν θεά της ομορφιάς και του έρωτα.
Η Αφροδίτη είχε επίσης και τα προσωνύμια: Αναδυομένη (γιατί αναδύθηκε από τα κύματα), Κύπρις (γιατί η Κύπρος ήταν η στεριά που πρωτοπάτησε η θεά) και Κυθέρεια (γιατί πριν τα κύματα με τον αφρό φτάσουν στην Κύπρο πέρασαν από τα Κύθηρα).
Η Αφροδίτη ήταν μια πανέμορφη θεά που χάριζε την ομορφιά σ’ αυτούς που προστάτευε. Συνοδευόταν από άλλες μικρότερες θεές, την Ήβη, την Πειθώ, τις Ώρες, τις Χάριτες και τον Έρωτα, που φρόντιζαν το ντύσιμο και τον καλλωπισμό της.
Παντρεύτηκε τον Ήφαιστο, όμως είχε ερωτικές περιπέτειες και με τους άλλους θεούς, όπως με τον Άρη με τον οποίο απέκτησε τέσσερα παιδιά.

Φώτο 02: Η Αφροδίτη της Μήλου

Η Αφροδίτη και ο Αγχίστης

Η Αφροδίτη έπλεκε διάφορους έρωτες μεταξύ θεών και θνητών και μετά γελούσε με τα κατορθώματά της και τους πείραζε.
Ο Δίας, που δεν μπορούσε να ανεχθεί άλλο τα καμώματά της, σκέφτηκε να την κάνει να αγαπήσει κι’ αυτή έναν θνητό, για να σταματήσει το παιχνίδι της. Διάλεξε γι’ αυτό το ρόλο τον νεαρό Αγχίση, έναν φημισμένο για την ομορφιά του άντρα.
Τον Αγχίση η Αφροδίτη τον είδε ένα πρωινό που έβοσκε το κοπάδι του. Τον ερωτεύτηκε αμέσως και άρχισε να σκέφτεται για το πώς θα τον φέρει κοντά της. Όταν έφυγαν οι βοσκοί που ήταν μαζί με τον Αγχίση, μεταμορφώθηκε σε μια όμορφη θνητή και πήγε στο καλύβι του. Για να κάμψει τις αντιρρήσεις του όταν αυτός παραξενεύτηκε που βρέθηκε εκεί μόνη της, του είπε ότι την πήγε ο Ερμής και πως τη διέταξε να ενωθεί μαζί του. Ο Αγχίσης πείστηκε από τις εξηγήσεις της.
Όταν ξύπνησε όμως βρήκε μπροστά του την πανέμορφη θεά και όχι την βασιλοπούλα που είχε γίνει ταίρι του. Φοβήθηκε τότε την οργή του Δία και την παρακάλεσε να τον βοηθήσει. Η Αφροδίτη, που κι αυτή αισθανόταν άσχημα με το άθημά της, τον καθησύχασε.
Του υποσχέθηκε μάλιστα ότι θα ονόμαζε Αινεία το αγόρι που θα γεννιόταναπ’ αυτή την ένωση και ότι θα του το παρέδιδε μόλις γινόταν πέντε χρονών.
Τον όρκισε όμως να μην πει ποτέ το όνομα της μητέρας του παιδιού της. Μετά απ’ αυτό η Αφροδίτη εξαφανίστηκε και δεν αντάμωσε ποτέ ξανά τον Αγχίση.

Αφροδίτη και Άδωνις

Ο Άδωνις ήταν ένα όμορφο μωρό, γιος του Κινύρα και της Σμύρνας.
Η Αφροδίτη, που τον είδε και τον αγάπησε, τον έκλεψε και τον έδωσε στην Περσεφόνη για να τον μεγαλώσει. Η συμφωνία τους ήταν ότι όταν θα μεγάλωνε η Αφροδίτη θα τον έπαιρνε πίσω.
Όταν όμως ο Άδωνις μεγάλωσε, έγινε τόσο όμορφος που τον αγάπησε και η Περσεφόνη. Αρνήθηκε να τηρήσει τη συμφωνία, θέλοντας να τον κρατήσει δικό της. Επενέβει τότε ο Δίας για να λύσει τη διαφορά τους.
Έτσι χώρισε το χρόνο του Άδωνι ως εξής: το ένα τρίτο του χρόνου θα ήταν με την Περσεφόνη, το ένα τρίτο με την Αφροδίτη και το άλλο ένα τρίτο ελεύθερος.
Ο Άδωνις όμως αγάπησε την Αφροδίτη και περνούσε και τον δικό του χρόνο μαζί της.
Εκείνη εγκατέλειψε τον Όλυμπο και τον ακολουθούσε στο κυνήγι που τόσο του άρεσε. Όμως μια μέρα ένας κάπρος σκότωσε τον Άδωνι. Από το αίμα του που έπεσε στη γη, φύτρωσαν τα πρώτα ρόδα του κόσμου. Από τα δάκρυα της απαρηγόρητης Αφροδίτης, που έπεφταν στη γη, φύτρωσαν οι πρώτες ανεμώνες στον κόσμο.
Όταν πέρασε λίγος καιρός, η Αφροδίτη που δεν μπόρεσε να ζήσει χωρίς αυτόν, παρακάλεσε την Περσεφόνη να του επιτρέπει την άνοδο στην Πάνω Κόσμο για το μισό χρόνο.
Έτσι ο Άδωνις ανέβαινε στη γη και ερχόταν η άνοιξη όχι μόνον στην καρδιά της Αφροδίτης αλλά και στον κόσμο.

©+® Dilaz 2008

Ο ΘΕΟΣ ΑΡΗΣ - GOD MARS

Φώτο 01: Ο Θεός Άρης
(Θεός του πολέμου & της αγριότητας)

Άρης: ο θεός του πολέμου

Ο Άρης, γιος του Δία και της Ήρας, γεννήθηκε στον ουρανό. Ήταν θεός του πολέμου και της αγριότητας. Είχε μια άγρια προσωπικότητα, που δεν συνδύαζε την πολεμική αρετή με την σύνεση όπως η Αθηνά.
Αντίθετα απ’ αυτήν χαιρόταν με τη σφαγή και το αίμα. Χαρακτηριζόταν ως άμυαλος και αλόγιστος θεός, που πολλές φορές προκαλούσε το μίσος θεών και ανθρώπων.
Ως πατρίδα του αναφέρεται η Θράκη. Ακόμη και εκεί όμως οι αρχαίοι Έλληνες δεν του είχαν φτιάξει μεγάλους ναούς όπως στους άλλους θεούς του Ολύμπου.
Σύμβολό του ήταν το δόρυ και ιερά ζώα οι γύπες, ο σκύλος και ο γάιδαρος. Στις παραστάσεις τον συναντάμε με πανοπλία, δόρυ και ασπίδα πάνω σ’ ένα άρμα με τέσσερα άλογα.

Ο Άρης και οι άλλοι θεοί

Η σκληρή τακτική του Άρη και η αγάπη του για τις αιματοχυσίες τον είχαν κάνει μισητό στους άλλους θεούς. Ιδιαίτερη σύγκρουση υπήρχε ανάμεσα στην Αθηνά και τον Άρη, που ήταν και οι δύο θεοί του πολέμου, αλλά έβλεπαν διαφορετικά την έκβαση της μάχης.
Η Αθηνά τον γελοιοποίησε όταν έσπρωξε έναν θνητό, το Διομήδη, να τον τραυματίσει στην κοιλιά και τον πλήγωσε όταν έσπρωξε τον Ηρακλή να σκοτώσει το γιό του Κύκνο.
Ο Όμηρος τον παρουσιάζει να έρχεται συχνά σε σύγκρουση με το Δία, ο οποίος τον αντιπαθούσε. Ο τόσο κακός και αντιπαθητικός θεός κατάφερε όμως να ενωθεί με την θεά Αφροδίτη και να κάνει μαζί της την Αρμονία.
Σύμφωνα με τον Ησίοδο ο Άρης απέκτησε με την όμορφη θεά και τους δύο γιους του, τον Φόβο και τον Δείμο, που ήταν η προσωποποίηση του φόβου και της φυγής μπροστά στον εχθρό.

Άρειος Πάγος

Σύμφωνα με τον Δημοσθένη ο Άρης δικάστηκε στο βράχο που βρίσκεται στο δυτικό μέρος της Ακρόπολης, όταν σκότωσε το γιo του Ποσειδώνα, Αλιρρόθιο.
Ο Αλιρρόθιος είχε βιάσει την κόρη του Άρη Αλκίππη. Στη δίκη αυτή ο Άρης κρίθηκε αθώος από τους δώδεκα θεούς. Τότε καθιερώθηκε ο βράχος αυτός να λέγεται Άρειος Πάγος και εκεί να γίνονται οι δίκες για τους φόνους.
Στον Άρειο Πάγο έγινε και η δίκη του Ορέστη όταν σκότωσε τη μητέρα του. Σύμφωνα με την εκδοχή που δίνει ο Αισχύλος, την ονομασία Άρειος Πάγος έδωσαν στο βράχο οι Αμαζόνες, για να τιμήσουν τον Άρη.
Αναφέρει επίσης ότι αυτό έγινε στην εποχή του Θησέα, όταν οι Αμαζόνες είχαν επιτεθεί στην Αττική και είχαν καταλάβει αυτό το βράχο.

©+® Dilaz 2008

Ο ΘΕΟΣ ΕΡΜΗΣ - GOD HERMES

Φώτο 01: Ο Θεός Ερμής
(Ο αγγελιοφόρος του Δία)

Η γέννηση του Ερμή

Ο Ερμής ήταν γιός του Δία και της νύμφης Μαία. Η Μαία ήταν κόρη του Άτλαντα και ζούσε στην Κυλλήνη, μια σπηλιά στην Αρκαδία. Όπως ήταν πολύ όμορφη τράβηξε την προσοχή του Δία, που έφυγε κρυφά μια νύχτα από τον Όλυμπο, πήγε στη σπηλιά και ενώθηκε μαζί της.
Μετά από λίγους μήνες γεννήθηκε ο Ερμής, που άρχισε αμέσως τα κατορθώματά του. Πρώτο απ’ όλα ήταν η δημιουργία της λύρας του. Την ώρα που έβγαινε έξω από το σπίτι της μητέρας του βρήκε μια χελώνα. Αφού τη σκότωσε άδειασε το καύκαλο, σκέπασε το κοίλωμα με δέρμα βοδιού και στερέωσε δυο πήχες. Ένωσε τις πήχες με ξύλο και τέντωσε πάνω τους επτά χορδές από άντερο αρνιού. Χρησιμοποιώντας για πλήκτρο ένα ξύλο άρχισε να παίζει και να τραγουδάει. Παίζοντας τη λύρα του έγινε ιδιαίτερα δημοφιλής σε θεούς και ανθρώπους.

Ερμής και Απόλλωνας

Μια μέρα που πεινούσε ο Ερμής σκέφτηκε να πάρει μερικές από τις αγελάδες του Απόλλωνα που έβοσκαν στα βουνά της Πιερίας. Πονηρός καθώς ήταν και μη θέλοντας να το καταλάβει ο Απόλλωνας, ανάγκασε τις αγελάδες που είχε επιλέξει να προχωρούν ανάποδα, έτσι ώστε να φαίνεται πως πήγαν προς την αντίθετη πλευρά.
Όταν ο Απόλλωνας πήγε να δει το κοπάδι του, κατάλαβε ότι του λείπουν μερικές αγελάδες και πήρε το δρόμο για να τις βρει. Βλέποντας ότι οι πατημασιές πήγαιναν ανάποδα και οδηγούσαν ουσιαστικά στο λιβάδι του, κατάλαβε ότι αυτή ήταν πονηριά του Ερμή. Διαμαρτυρήθηκε γι’ αυτό στο Δία, που κάλεσε τους δύο αντίδικους στον Όλυμπο για να μάθει τι είχε γίνει.
Ο Ερμής προσπάθησε να τους πείσει ότι δεν το έκανε αυτός. Όταν είδε ότι δεν το κατάφερνε άρχισε τις πονηριές και κατάφερε να κάμψει τη σκληρή στάση του Απόλλωνα και του Δία. Για να σφραγίσει τη συμφιλίωσή τους του πρόσφερε ως δώρο τη λύρα του. Έτσι ο Απόλλωνας έγινε προστάτης της μουσικής και ο Ερμής ο θεός προστάτης των κοπαδιών του.

Ερμής: ο αγγελιοφόρος των θεών

Ο Ερμής ήταν ο κήρυκας που ανάγγελε στους θεούς τα νέα, αλλά και διακήρυττε τις θελήσεις τους. Προπάντων όμως ήταν ο ταχυδρόμος του Δία. Όταν τη βασιλεία των Μηκηνών πήρε με δόλο ο Θυέστης και όχι ο Ατρέας όπως ήταν η σειρά, ο Δίας έστειλε τον Ερμή να δώσει το μήνυμά του στον αδικημένο Ατρέα:

"Κάνε τον αδελφό σου να ορκιστεί ότι θα σου δώσει τη βασιλεία
αν ο ήλιος ακολουθήσει αντίθετη πορεία".

Όταν το έκανε αυτό ο Ατρέας, ο Δίας διέταξε τον Ήλιο να δύσει από την ανατολή και έτσι ο Ατρέας πήρε πίσω το θρόνο του. Όταν πάλι ο Άδης άρπαξε την Περσεφόνη, ο Δίας έστειλε τον Ερμή να τον πείσει να την αφήσει ελεύθερη.
Η ιδιότητά του ως αγγελιοφόρος ήταν αποτέλεσμα της ρητορικής και διαπραγματευτικής του ικανότητας. Ο Ερμής χρησίμευε για ενδιάμεσος και έχοντας τον διπλό ρόλο του μεσίτη και του κήρυκα έγινε ο θεός των ειρηνικών σχέσεων και προσεγγίσεων ανάμεσα στους θεούς και στους ανθρώπους.
Στη φαντασία των αρχαίων Ελλήνων παρουσιαζόταν σαν ένας ακούραστος δρομέας, με μεγάλες δυνατότητες ευλυγισίας και τεράστιες δυνάμεις αντοχής. Στις περισσότερες αρχαίες παραστάσεις εμφανίζεται μ’ ένα πλατύ καπέλο στο κεφάλι, με φτερά στην πλάτη και σανδάλια για παπούτσια.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΑΡΤΕΜΙΣ - GODDESS ARTEMIS

Φώτο 01: Η Θεά Άρτεμις
(Θεά του κυνηγιού και των δασών)

Άρτεμη: η θεά του κυνηγιού

Η Άρτεμη, η κόρη του Δία και της Λητώς, ήταν η δίδυμη αδελφή του Απόλλωνα.
Θεά του κυνηγιού και των δασών, περνούσε το μεγαλύτερο μέρος της ζωής της σε απάτητα βουνά, κυνηγώντας ελάφια ή ταύρους. Συντροφιά της είχε τις νύμφες των βουνών.
Σαν θεά παρθενική και ανέραστη προστάτευε τα νιάτα, τα ανύπαντρα κορίτσια και τους αγνούς νέους. Στους μύθους παρουσιάζεται με δύο μορφές: ατίθαση και άγρια ή τρυφερή και προστατευτική.
Ήταν πολύ σκληρή στις αποφάσεις της και όπως όλοι οι θεοί τιμωρούσε όσους δεν σέβονταν τη δύναμή της ή δεν την τιμούσαν. Ταυτόχρονα προστάτευε αυτούς που ήταν αδύναμοι και είχαν την ανάγκη της.

Άρτεμη και Ιφιγένεια

Κατά τη διάρκεια της συγκέντρωσης του αχαϊκού στρατού για τον Τρωικό πόλεμο, ο Αγαμέμνονας βγήκε για κυνήγι. Εν αγνοία του μπήκε σ’ ένα ιερό άλσος, αφιερωμένο στην Άρτεμη. Όταν πετάχτηκε μπροστά του ένα όμορφο ελάφι το σκότωσε και καυχήθηκε πως ούτε η Άρτεμη δεν θα μπορούσε να σημαδέψει τόσο καλά. Η θεά τότε θύμωσε και τιμώρησε τους Αχαιούς, κόβοντας τους ανέμους. Έτσι ήταν αδύνατο να ξεκινήσει ο στόλος των Αχαιών για την Τροία.
Η άπνοια αυτή συνεχιζόταν επί μέρες. Οι αρχηγοί κατέφυγαν στο μάντη Κάλχα που τους εξήγησε ότι αν δεν εξιλεώνταν στην Άρτεμη με τη θυσία της Ιφιγένειας η θεά δεν θα επέτρεπε την αναχώρησή τους. Ο Αγαμέμνονας, παρ’ όλο που στενοχωρήθηκε, αποφάσισε να θυσιάσει την όμορφη κόρη του. Όταν όμως ήρθε η ώρα της θυσίας η Άρτεμη αντικατέστησε την Ιφιγένεια μ’ ένα ελάφι. Την Ιφιγένεια την μετέφερε στη χώρα των Ταύρων, όπου την έκανε ιέρεια στο ναό της.

Η λατρεία της Άρτεμης

Η Άρτεμη λατρευόταν ιδιαίτερα στην Πελοπόνησσο, όπου την τιμούσαν και ως θεά της εξοχής, του χορού και της μουσικής. Στις παραστάσεις απεικονίζεται με τόξο και βέλη, ντυμένη με χιτώνα και τριγυρισμένη από ελάφια.
Ονομαστά ιερά της υπήρχαν στην Αρκαδία, στην Εύβοια, στη Δήλο, στη Σάμο και στην Κρήτη. Όπως όλοι οι θεοί έτσι και η Άρτεμη ήθελε να γίνονται προς τιμή της θυσίες και να μην την ξεχνούν οι άνθρωποι. Γι’ αυτό οι αρχαίοι Έλληνες φρόντιζαν να θυσιάζουν συχνά στους βωμούς της. Ποτέ όμως δεν θυσίαζαν ελάφια, που η θεά θεωρούσε ιερά της ζώα.

©+® Dilaz 2008

Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ - GOD APOLLO

Φώτο 01: Ο Θεός Απόλλωνας
(Προστάτης της Μουσικής & της Ποίησης)

Η μυθική γέννηση του Απόλλωνα

Κάποτε ο Δίας ενώθηκε με τη Λητώ, την κόρη του Τιτάνα Κοίου και της Φοίβης. Από την ένωση αυτή έμελλε να γεννηθεί ένα αγόρι.
Η Λητώ κυνηγημένη από την Ήρα περιπλανιόταν σ’ όλη την Ελλάδα. Κανένας τόπος δεν την ήθελε εξ’ αιτίας της Ήρας. Πάνω στην απελπισία της κατέφυγε στη Δήλο, ένα μικρό και ασήμαντο νησί, που ήταν πλεούμενο μέσα στο Αιγαίο.
Οι κάτοικοί του την δέχτηκαν με χαρά και άρχισαν τις ετοιμασίες για να γεννηθεί ο θεός. Συγκινημένη η Λητώ τους υποσχέθηκε ότι ο γιoς της θα φρόντιζε τον τόπο τους και θα τον έκανε στέρεο. Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει κάθισε δίπλα στον Ινωπό ποταμό και αγκάλιασε τη φοινικιά που ήταν εκεί. Ο Απόλλωνας γεννήθηκε μέσα στο άπλετο φως του Αιγαίου και στα δοξαστικά τραγούδια που έλεγαν οι νύμφες του νησιού. Αμέσως μόλις γεννήθηκε ο θεός εκπλήρωσε την υπόσχεση της μητέρας του και όρισε να πιάσει ρίζες στο βυθό της θάλασσας το νησί του.
Εκεί βρίσκεται και σήμερα αστραφτερό και μυθικό ανάμεσα στα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια.

Ο Απόλλωνας και η Δάφνη

Σύμφωνα με την παράδοση η Δάφνη ήταν η πρώτη αγαπημένη του Απόλλωνα. Υπάρχουν δύο εκδοχές γι’ αυτή την ιστορία αγάπης.
Σύμφωνα με την πρώτη ήταν μια βασιλοπούλα της Πελοποννήσου, ξακουστή για την ομορφιά της. Την είχε υπό την προστασία της η Άρτεμη γιατί της άρεσε να κυνηγά στα βουνά και στα δάση. Μόλις την είδε ο Απόλλωνας την αγάπησε και κατάφερε με πονηριά να την κάνει να τον αγαπήσει.
Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή η Δάφνη ήταν η όμορφη κόρη του Πηνειού ποταμού. Όταν την είδε ο Απόλλωνας την πλησίασε για να της μιλήσει. Εκείνη όμως τρόμαξε και έφυγε τρέχοντας. Όταν έφτασε κοντά στον πατέρα της, αυτός τη μεταμόρφωσε σε δέντρο για να την γλυτώσει. Ο Απόλλωνας τότε την αγκάλιασε και της είπε:

"Δεν ήθελες να γίνεις γυναίκα μου; Τότε θα γίνεις το δέντρο μου".

Έτσι λοιπόν η Δάφνη έγινε το ιερό δέντρο του Απόλλωνα.

Το Μαντείο των Δελφών

Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε ο Απόλλωνας πήρε την απόφαση να ιδρύσει ένα μαντείο που θα αποκάλυπτε στους ανθρώπους τη θέληση του πατέρα του. Διάλεξε έναν θαυμάσιο τόπο, τους Δελφούς, που πάνω τους ορθώνονταν αιώνιοι φύλακες οι πλαγιές του Παρνασσού.
Όμως το μέρος φύλαγε ένα τεράστιο φίδι, ο Πύθων, γιος της Γης. Το φίδι δεν άφηνε κανέναν να περάσει από εκεί χωρίς να τον φάει. Ζούσε σε μια μικρή σπηλιά μαζί με την ιέρεια που προφήτευε την Πυθία. Μετά από μια δύσκολη μάχη ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και έγινε κυρίαρχος του ιερού χώρου. Χτίστηκαν από τους ανθρώπους πλούσια οικοδομήματα, αφιερωμένα στο θεό. Με το πέρασμα του χρόνου ήρθε η δόξα για την Δελφική θρησκεία.
Οι Δελφοί έγιναν ο "Ομφαλός της Γης". Καμιά πολιτική ή πολεμική πράξη δεν γινόταν στην Ελλάδα πριν από το χρησμό του Μαντείου. Χρησμό που έλεγε η ιέρεια Πυθία αφού μασούσε φύλλα δάφνης πριν ανέβει στον στεφανωμένο με δάφνες τρίποδα.

Οι απόγονοι του Απόλλωνα

Από την ένωση του Απόλλωνα με την Κορωνίδα, την κόρη του βασιλιά Φλεγύα της Θεσσαλίας, γεννήθηκε ο σημαντικότερος απόγονος του Απόλλωνα, ο Ασκληπιός.
Ο Ασκληπιός, που είχε μάθει όλα τα φάρμακα και τον τρόπο να γιατρεύει τις αρρώστιες, έφτασε στο σημείο να ανασταίνει και νεκρούς. Όταν έγινε αυτό ο Δίας θύμωσε και τον σκότωσε. Ο Απόλλωνας για να τον εκδικηθεί προσπάθησε να σκοτώσει του Κύκλωπες.
Ο Δίας για να τον τιμωρήσει του επέβαλε να υπηρετήσει για ένα χρόνο έναν θνητό. Έτσι ο Απόλλωνας βρέθηκε κάτω από τις διαταγές του βασιλιά Άδμητου στις Φερές της Θεσσαλίας και έβοσκε τα γελάδια του.
Επειδή ο Άδμητος του φέρθηκε καλά και με σεβασμό, ο Απόλλωνας τον βοήθησε να αποφύγει τον πρόωρο θάνατό του που είχαν καθορίσει οι Μοίρες.
Άλλοι απόγονοι του Απόλλωνα ήταν: οι Κορύβαντες - που είχαν μια υπεράνθρωπη δύναμη στο χορό - καρπός του έρωτά του με την Θάλεια, ο Ορφεύς και ο Υμέναιος, που είχαν μητέρα την Καλλιόπη, ο Αρισταίος που γεννήθηκε από την ένωσή του με την Κυρήνη και ο Άμφισσος καρπός της ένωσής του με την Δρυόπη.

Η λατρεία του Απόλλωνα

Ο Απόλλωνας ήταν το ιδανικό των αρχαίων Ελλήνων: ωραίος, δυνατός, γενναίος, ευαίσθητος, φιλικός, επιδέξιος και συνετός.
Αντιπροσώπευε την τελειότητα, χωρίς τις κακίες και τα πάθη που είχαν οι άλλοι θεοί. Λατρευόταν ως θεός της μουσικής και της ποίησης. Σύμβολό του ήταν το τόξο, η λύρα και ο τρίποδας. Ιερά του ζώα ήταν ο λύκος, το δελφίνι, ο ποντικός, ο τράγος, το γεράκι και ο κόρακας.
Εξ’ αιτίας του μαντείου των Δελφών συνδέθηκε και με την μαντική τέχνη. Εκτός από τους Δελφούς αφιερωμένα στον Απόλλωνα μαντεία υπήρχαν στη Θήβα, στο Άργος, στη Βοιωτία, στη Λυκία και στη Μίλητο. Προς τιμήν του γίνονταν και πολλές γιορτές όπως τα Πύθεια, τα Κάρνεια, τα Θαργήλια και τα Υακίνθια.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΔΗΜΗΤΡΑ - GODDESS DIMITRA

Φώτο 01: Η Θεά Δήμητρα

Η γέννηση της Δήμητρας

Η Δήμητρα ήταν μια από τις μεγαλύτερες θεότητες των αρχαίων Ελλήνων.
Την λάτρευαν ως θεά της γεωργίας, καθώς πίστευαν ότι προστάτευε ιδιαίτερα τους καρπούς της γης. Ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας και αδελφή του Δία. Έπαθε και αυτή ότι έπαθαν και οι αδελφές της, Ήρα και Εστία: θύμα της κακής συμπεριφοράς του πατέρα της, που την είχε καταπιεί, είδε ξανά το φως της ημέρας όταν ο Δίας νίκησε τον Κρόνο.
Σύμφωνα με το μύθο ενώθηκε με τον Δία. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε η κόρη της Περσεφόνη. Η Δήμητρα θεωρείται επίσης μητέρα του Πλούτου, τον οποίο γέννησε μετά την ένωσή της με τον Ιασίωνα.

Η αρπαγή της Περσεφόνης

Η Περσεφόνη ήταν η αγαπημένη κόρη της θεάς Δήμητρας, που γεννήθηκε από την ένωσή της με τον Δία. Μεγαλώνοντας η Περσεφόνη έγινε μια πολύ όμορφη κοπέλα.
Μια μέρα την είδε ο Άδης, ο θεός του Κάτω Κόσμου και την αγάπησε. Γνωρίζοντας όμως την αγάπη της Δήμητρας για την κόρη της, ήταν σίγουρος ότι δεν θα της επέτρεπε να ζήσει στον Κάτω Κόσμο. Αποφάσισε λοιπόν να την κλέψει και ζήτησε τη βοήθεια του Δία για να το πετύχει.
Μια μέρα που η Περσεφόνη μάζευε λουλούδια μαζί με τις φίλες της, είδε ξαφνικά έναν τεράστιο νάρκισσο. Ο νάρκισσος αυτός ήταν ένα πανέμορφο λουλούδι, που η ευωδιά του γέμιζε τον ουρανό, τη γη και τη θάλασσα. Βλέποντάς τον η Περσεφόνη, έσκυψε να τον κόψει. Τότε άνοιξε η γη, πετάχτηκε ο Άδης και την άρπαξε. Την έβαλε αμέσως πάνω στο άρμα του που το έσερναν αθάνατα άλογα και την πήγε στο υπόγειο βασίλειό του.

Ο θυμός της Δήμητρας

Όταν η Δήμητρα έμαθε για την αρπαγή της Περσεφόνης, αναστατώθηκε και άρχισε να ψάχνει.
Μάταια όμως γιατί κανένας, ούτε άνθρωπος ούτε θεός, δεν θέλησε να της αποκαλύψει ποιός πήρε την κόρη της. Μετά από πολλές μέρες ο Ήλιος την λυπήθηκε και της φανέρωσε την αλήθεια. Εκείνη θύμωσε, κλείστηκε στο ναό της και αρνήθηκε να δει θεούς και ανθρώπους. Ήρθε τότε μια δύσκολη χρονιά. Η γη γνώρισε τον θυμό της θεάς που δεν άφηνε να φυτρώσει τίποτα.
Οι άνθρωποι υπέφεραν από την πείνα. Βλέποντας την κατάσταση αυτή ο Δίας επενέβει και έστειλε μήνυμα στον Άδη με τον Ερμή, περιγράφοντας την καταστροφή. Ο Άδης δέχτηκε την πρόταση του βασιλιά των θεών να επιτρέψει στην Περσεφόνη να γυρίσει στον Πάνω Κόσμο. Πριν να φύγουν όμως της έδωσε να φάει ένα σπυρί ρόδι.
Όταν συναντήθηκαν μητέρα και κόρη, μετά από τον πρώτο ενθουσιασμό, η Δήμητρα ρώτησε την Περσεφόνη αν έφαγε κάτι στον Κάτω Κόσμο. Της εξήγησε ότι αν συνέβη αυτό, τότε ήταν υποχρεωμένη να περνά το ένα τρίτο του χρόνου της εκεί.
Όταν έμαθε για το ρόδι και μη έχοντας άλλη επιλογή, η Δήμητρα συμφώνησε να μένει η κόρη της τέσσερις μήνες στον Άδη και οκτώ μήνες μαζί της, στον Πάνω Κόσμο.
Έτσι εξηγούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τις αλλαγές του χρόνου. Τον χειμώνα που δεν φυτρώνει τίποτε, η Δήμητρα είναι λυπημένη που δεν έχει κοντά της την κόρη της. Αντίθετα όταν την έχει δίπλα της είναι χαρούμενη και φέρνει την Άνοιξη, το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο.

Δήμητρα και Μετάνειρα

Όταν η Δήμητρα έμαθε για την αρπαγή της κόρης της, αρνήθηκε να μείνει στον Όλυμπο και έφυγε για να μείνει με τους ανθρώπους. Μεταμορφώθηκε για να μην την γνωρίσουν και άρχισε να περπατά μέχρι που έφτασε στην Ελευσίνα.
Εκεί που καθόταν δίπλα στο πηγάδι Παρθένιο, είδε να έρχονται οι τέσσερις κόρες του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού: η Καλλιδίκη, η Κλησιδίκη, η Δημώ και η Καλλιθόη. Οι κοπέλες τη ρώτησαν τι της συμβαίνει και η Δήμητρα τους είπε ότι τάχα την είχαν αρπάξει πειρατές απ’ την πατρίδα της την Κρήτη. Τους είπε ακόμη ότι αυτή κατάφερε να ξεφύγει και τους ζήτησε δουλειά.
Οι κοπέλες το είπαν στη μητέρα τους Μετάνειρα και αυτή δέχθηκε να την πάρει ως τροφό του νεογέννητου γιού της. Η Δήμητρα πήγε στο παλάτι και καθώς έσκυψε το κεφάλι της στο κατώφλι για να μην χτυπήσει στο δοκάρι, μια λάμψη φώτισε τις πόρτες. Η Μετάνειρα σηκώθηκε τότε από την θρόνο της και την παρακάλεσε να καθίσει. Η Δήμητρα ανέλαβε να μεγαλώσει τον Δημοφώντα, που τον αγάπησε σαν δικό της παιδί και σκόπευε να τον κάνει αθάνατο.

Η Μετάνειρα, που δεν εμπιστευόταν το γιό της σε κανέναν άλλο, κοίταζε κρυφά τι έκανε η Δήμητρα. Η θεά που το κατάλαβε, οργίστηκε και είπε:

"Αυτό το παιδί δε θα φοβόταν γηρατειά κι ούτε θάνατο.
Θα γινόταν άξιο ν’ απολαύσει αιώνιες τιμές.
Τώρα όμως δεν θα το γλυτώσει κανείς απ’ τον θάνατο και τις Μοίρες".

Η λατρεία της Δήμητρας

Προς τιμή της Δήμητρας, της θεάς της γεωργίας, γίνονταν πολλές γιορτές. Η κυριότερη ήταν τα Ελευσίνια, που κατά τον Αριστοτέλη, ήταν οι αρχαιότεροι αγώνες απ’ όσους καθιερώθηκαν στην Ελλάδα.
Αρχικά γίνονταν κάθε πέντε χρόνια και μετέπειτα κάθε τρία χρόνια. Ήταν μια πολύ απλή γιορτή, χωρίς καμιά μυστηριώδη τελετουργία. Σκοπός ήταν να ευχαριστήσουν τη θεά που τους έμαθε να καλλιεργούν τη γη.
Στην αρχή γίνονταν μόνο γυμνικοί αγώνες. Αργότερα προστέθηκαν μουσικοί και ιππικοί αγώνες. Το έπαθλο ήταν μερικά μέτρα κριθάρι.
Μια άλλη σημαντική γιορτή προς τιμή της θεάς Δήμητρας ήταν τα Θεσμοφόρια. Ο Ηρόδοτος σημειώνει γι’ αυτά:

"Τις τελετουργίες αυτές τις έφεραν από την Αίγυπτο
οι κόρες του Δαναού και τις δίδαξαν στους Πελασγούς".

Στα Θεσμοφόρια συμμετείχαν μόνο παντρεμένες γυναίκες και διαρκούσαν τρεις μέρες. Την πρώτη μέρα ήταν η πομπή, τη δεύτερη η νηστεία και την τρίτη τα Καλλιγένεια, το γλέντι.
Σ’ όλη τη διάρκεια της γιορτής, οι γυναίκες που συμμετείχαν έπρεπε να μένουν μακριά από κάθε σαρκική επαφή. Στα Θεσμοφόρα οι γυναίκες παρακαλούσαν τη θεά να κάνει γόνιμους την φύση και τους ανθρώπους.

©+® Dilaz 2008

O ΘΕΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ - GOD POSEIDON

Φώτο 01: Ο Θεός Ποσειδώνας

Ποσειδώνας: ο θεός της θάλασσας

Ο Ποσειδώνας ήταν γιός του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία και του Άδη. Υπήρξε ένας από τους πιο σεβαστούς θεούς του Ολύμπου. Μαζί με τον Δία και την Ήρα αποτελούσαν την πρώτη γενιά του Δωδεκάθεου.
Ο θεός είχε δύο παλάτια: ένα στον Όλυμπο και ένα στα βάθη της θάλασσας. Τον περισσότερο καιρό του τον περνούσε στο δεύτερο παλάτι του, μαζί με την γυναίκα του Αμφιτρίτη. Ως θεός της θάλασσας είχε ένα χρυσό άρμα με το οποίο μπορούσε να ταξιδεύει πάνω στα κύματα. Όταν θύμωνε ξεσήκωνε τεράστια κύματα με την τρίαινά του, που του την είχαν χαρίσει οι Κύκλωπες. Ιερά ζώα του Ποσειδώνα ήταν το δελφίνι, το άλογο και ο ταύρος.

Ο Ποσειδώνας και ο Δίας

Ο Ποσειδώνας στάθηκε πιστός στον μεγάλο του αδελφό το Δία. Σε κάθε δύσκολη στιγμή ήταν πάντα στο πλάι του, έτοιμος να τον βοηθήσει να βγει από τη δύσκολη θέση. Στην Τιτανομαχία ήταν ο πρώτος που τον αναγνώρισε ως βασιλιά των θεών. Πήγε μάλιστα ο ίδιος στα Τάρταρα, εκεί όπου είχε ρίξει τους Τιτάνες ο Δίας και τους κλείδωσε, σέρνοντας τις βαριές πόρτες με τα χέρια του. Στη Γιγαντομαχία πολέμησε σκληρά. Καταδίωξε τον Γίγαντα Πολυβώτη ως την Κω, έκοψε ένα κομμάτι από το νησί και του το πέταξε.
Σχηματίστηκε έτσι το νησί Νίσυρος που πλάκωσε τον Γίγαντα. Παρ’ όλη την αγάπη του για τον αδελφό του, ο Ποσειδώνας ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος μαζί του. Μία από αυτές ήταν όταν και οι δύο ήθελαν για γυναίκα τους τη Θέτιδα. Μετά όμως από την προφητεία που έλεγε ότι το παιδί που θα γεννιόταν από τη Θέτιδα μετά από το ζευγάρωμά της με κάποιο θεό θα του έπαιρνε την εξουσία, ο Ποσειδώνας οπισθοχώρησε. Έδειξε τότε πόσο γεναιόψυχος ήταν. Το είπε στο Δία, μαζί με τον οποίο φρόντισαν να παντρέψουν τη Θέτιδα με τον Πηλέα. Από την ένωση του Πηλέα και της Θέτιδας γεννήθηκε ο Αχιλλέας.

Ο Ποσειδώνας και ο Μίνωας

Όταν ο Μίνωας προσπαθούσε να γίνει βασιλιάς της Κρήτης, ζήτησε από τον Ποσειδώνα να στείλει σημάδι στους ανθρώπους ότι οι θεοί ενέκριναν τη βασιλεία του.
Ο Ποσειδώνας τότε έστειλε έναν όμορφο ταύρο και ζήτησε από τον Μίνωα να τον θυσιάσει προς τιμήν του. Ο Μίνωας χάρηκε πολύ που έγινε βασιλιάς της Κρήτης, αλλά λυπήθηκε να σκοτώσει ένα τόσο όμορφο ζώο. Ο Ποσειδώνας για να τον τιμωρήσει έκανε την γυναίκα του Πασιφάη, να ερωτευθεί τον ταύρο και με τη βοήθεια του Δαίδαλου να ενωθεί μαζί του. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Μινώταυρος ένα τέρας που τρεφόταν με ανθρώπινο αίμα.

Τα παιδιά του Ποσειδώνα

Ένα από τα παιδιά του Ποσειδώνα (σύμφωνα με τους μύθους της Αττικής) ήταν ο φοβερός γίγαντας και ληστής Προκρούστης.
Είχε το λημέρι του στην Ελευσίνα, όπου έπιανε τους περαστικούς και τους ξάπλωνε σ’ ένα κρεβάτι. Αν ήταν μακρύτεροι τους έκοβε τα πόδια. Αν ήταν κοντύτεροι τους τέντωνε μέχρι να φτάσουν στις δύο άκρες του κρεβατιού.
Τον Προκρούστη τον σκότωσε πάνω σ’ αυτό το κρεβάτι ο Θησέας. Ένας άλλος γιός του Ποσειδώνα ήταν ο Άμυκος, βασιλιάς των Βεβρύκων που ζούσαν στο Βόσπορο. Αυτός προκαλούσε τους ξένους που περνούσαν από τη χώρα του και πήγαιναν να πιούν νερό από την πηγή που φυλούσε και πάλευε μαζί τους. Ο Άμυκος νικήθηκε από τον Πολυδεύκη που τον έδεσε σ’ ένα κορμό δάφνης και τον υποχρέωσε να ορκιστεί στον Ποσειδώνα πως θα ελευθέρωνε την πηγή.
Στη Ρόδο ο Ποσειδώνας ενώθηκε με την Αφροδίτη και απέκτησε μαζί της μια κόρη, την όμορφη Ρόδο. Για να την τιμήσει έδωσε το όνομά της στο νησί και την πάντρεψε με τον Ήλιο. Σημαντική ήταν και η ένωση του Ποσειδώνα με την κόρη Κλειτώ, την οποία βρήκε μόνη της πάνω στην Ατλαντίδα. Μαζί της έκανε δέκα παιδιά, στα οποία μοίρασε δίκαια το νησί. Έκανε κάθε έναν βασιλιά στο μερίδιό του. Βασιλιά πάνω απ’ όλους έκανε τον πρωτότοκο γιό του Άτλαντα, που έδωσε και το όνομά του στον τόπο.

Η λατρεία του Ποσειδώνα

Ο Ποσειδώνας λατρευόταν ιδιαίτερα στη Βοιωτία και στη Θεσσαλία, όπου του αποδιδόταν η δημιουργία της κοιλάδας των Τεμπών και του Πηνειού ποταμού. Πολύ διαδεδομένη ήταν η λατρεία του και στην Πελοπόννησο όπου τελούσαν προς τιμή του τα Ίσθμια.
Η Κόρινθος, το Ναύπλιο και η Τροιζήνα τον τιμούσαν ιδιαίτερα, ενώ η Καλαυρία τον είχε ως προστάτη θεό. Στην Αρκαδία προστάτευε τη γεωργία.
Ο Ποσειδώνας ταυτίζεται με τον ρωμαϊκό θεό Neptunus, η λατρεία του οποίου ήταν πολύ διαδεδομένη στη Ρώμη για πάρα πολλά χρόνια.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ - GODDESS ATHINA

Φώτο 01: Η Θεά Αθηνά

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ - GOD ATHINA

Η γέννηση της Αθηνάς

Μία από τις γυναίκες με τις οποίες ενώθηκε ο Δίας ήταν η Μήτιδα, η θεά της φρόνησης. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ο βασιλιάς των θεών φοβήθηκε, όταν έμαθε ότι από την ένωση αυτή θα γεννιόταν ένα κορίτσι που θα έμοιαζε στον πατέρα του στην γενναιότητα και στο μυαλό και ένα αγόρι που όταν μεγάλωνε ίσως του έπαιρνε το θρόνο.
Για να αντιμετωπίσει αυτόν τον κίνδυνο κατάπιε τη Μήτιδα, η οποία όμως περίμενε να γεννήσει μόνο την Αθηνά. Όταν έφτασε η ώρα να γεννηθεί η θεά, ο Δίας διέταξε τον Προμηθέα να του ανοίξει το κεφάλι. Τότε βγήκε έξω πάνοπλη η θεά, που έγινε το πιο αγαπημένο παιδί του Δία.
Η Αθηνά ήταν πάντα στο πλευρό του πατέρα της, με τον οποίο την ένωνε ένας ιδιαίτερος δεσμός. Ήταν θεά της σοφίας, της γενναιότητας, του εμπορίου, των τεχνών και του πολέμου. Σύμβολό της είχε την κουκουβάγια και την ελιά. Προστάτευε τις πόλεις, τους ήρωες, τις οικογένειες και την ιατρική. Πολλές γιορτές ήταν αφιερωμένες στη θεά. Τα Παναθήναια, μία από αυτές διαρκούσαν δέκα μέρες. Στην Ακρόπολη υπήρχαν πολλοί ναοί αφιερωμένοι σ’ αυτή: το Ερεχθείο, το Εκατόμπεδο, ο Παρθενώνας, ο ναός της Νίκης.

Η Αθηνά και η Αθήνα

Η Αθηνά, ως προστάτιδα των πόλεων, δεν μπορούσε να μην έχει και μια δική της πόλη υπό την προστασία της. Αυτή η πόλη ήταν η Αθήνα.
Για να την κερδίσει όμως έπρεπε πρώτα να νικήσει τον Ποσειδώνα, που την διεκδικούσε και αυτός. Οι δύο θεοί συμφώνησαν να κάνουν από ένα δώρο στην πόλη και να αφήσουν τον βασιλιά της Κέκροπα να αποφασίσει πιο ήταν το πιο χρήσιμο. Ο θεός που θα νικούσε θα έπαιρνε υπό την προστασία του την πόλη.
Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του τον ξερό βράχο στην Ακρόπολη και αμέσως ξεπετάχτηκε νερό.
Η Αθηνά τότε έκανε να φυτρώσει στον ξερό βράχο μια ελιά, η πρώτη ελιά στον κόσμο και είπε:

"ο καρπός της θα τρέφει τους ανθρώπους,
το λάδι της θα φωτίζει
και το κλωνάρι της θα είναι το σύμβολο της ειρήνης".

Ο Κέκροπας θεώρησε το δώρο της Αθηνάς καλύτερο και την ανακήρυξε προστάτιδα της πόλης.

Η Αθηνά του πολέμου

Η Αθηνά ως θεά του πολέμου, ενδιαφερόταν περισσότερο για την ασφάλεια των παλικαριών και λιγότερο για τις αιματοχυσίες. Τους βοηθούσε σε κάθε δύσκολη στιγμή και φρόντιζε να βγουν ασφαλείς από τον πόλεμο, χωρίς όμως αυτοί να γνωρίζουν την ανάμειξή της.
Για παράδειγμα όσο η Ήρα κατάτρεχε τον Ηρακλή, τόσο η Αθηνά τον προφύλασσε. Αυτή τον βοήθησε να σκοτώσει την Λερναία Ύδρα, να τραυματίσει τον Άρη και να πετύχει με τα βέλη του τις Στυμφαλίδες Όρνιθες.
Ο Άρης, που δεν συμμεριζόταν τις απόψεις της για τον πόλεμο και δυσανασχετούσε με την συμπεριφορά της, παραπονέθηκε στον Δία γι’ αυτό. Ο βασιλιάς των θεών τον έδιωξε, γιατί και αυτός αποστρεφόταν την κακή συμπεριφορά του Άρη, που τον ενδιέφεραν μόνο οι σκοτωμοί και οι αιματοχυσίες.

Η Αθηνά των τεχνών

Η Αθηνά δίδαξε στους ανθρώπους την τέχνη και το εμπόριο. Τους έμαθε να υφαίνουν, να καλλιεργούν τη γη και να εμπορεύονται τους καρπούς της, να φτιάχνουν καράβια, όπλα, εργαλεία και έργα τέχνης. Λέγεται ακόμη ότι αυτή έμαθε στην πρώτη γυναίκα του κόσμου την Πανδώρα, την τέχνη του αργαλειού.
Με υφάσματα που έφτιαξε η ίδια η θεά, έντυσε την Ήρα για να ξελογιάσει τον Δία, τον Ιάσονα για να κερδίσει τη Μήδεια, όπως επίσης έντυσε και τον Ηρακλή. Ήταν τόσο μεγάλη η τέχνη της Αθηνάς, που λένε πως κάποτε η Αράχνη την προκάλεσε σε αγώνα.
Η Αθηνά θύμωσε γιατί μια θνητή τόλμησε να την αμφισβητήσει και τη μεταμόρφωσε σε έντομο. Στην Αθηνά αποδίδεται επίσης και η δημιουργία του αυλού. Λένε πως σκέφτηκε να τον δημιουργήσει γιατί ήθελε να μιμηθεί το σφύριγμα των φιδιών.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΉΡΑ - GODDESS HERA

Φώτο 01: Η Θεά Ήρα

ΉΡΑ - HERA

Η γέννηση της Ήρας

Η Ήρα, που στην ελληνική μυθολογία αντιπροσώπευε το πρότυπο της γυναίκας-συζύγου, ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Για την παιδική ηλικία και τη νεότητά της υπάρχουν πολλοί μύθοι.
Σύμφωνα μ’ έναν απ’ αυτούς γεννήθηκε στη Σάμο, κοντά στον ποταμό Ίμβρασο, κάτω από μια λυγαριά. Η λυγαριά αυτή θεωρούνταν ιερή και οι Σάμιοι είχαν χτίσει περίφημο ναό.
Άλλος μύθος πάλι λέει ότι ανατράφηκε στην Εύβοια από μια νύμφη και άλλος ότι ανατράφηκε στην Αρκαδία, όπου και πρώτα τιμήθηκε ως θεά.

Η λατρεία της Ήρας

Η Ήρα λατρευόταν ως θεά προστάτιδα της οικογένειας. Προστάτευε όσους την τιμούσαν και ήταν σκληρή και εκδικητική με όσους δεν φοβόταν τη δύναμή της.
Οι άνθρωποι την τιμούσαν σαν βασίλισσα των ουρανών. Είχε για σύμβολό της τον χρυσό θρόνο, το σκήπτρο, το στέμμα και το παγώνι.
Ονομαζόταν γαμήλια, ζυγία και παρθένος.
Τα Δαίδαλα, τα Καλλιστεία και τα Εκατόμβαια ήταν οι πιο φημισμένες γιορτές που ήταν αφιερωμένες σ’ αυτήν.

Η ένωση της Ήρας με τον Δία

Ο Δίας επιζητούσε την ένωσή του με την Ήρα αλλά για πολύ καιρό δεν έβρισκε τον τρόπο. Όταν την είδε να ανεβαίνει μόνη στο βουνό Κόκκυγα σκέφτηκε να προκαλέσει μια ξαφνική βροχή. Αφού προκάλεσε μια μπόρα, μεταμορφώθηκε σε κούκο και τρέμοντας φώλιασε στην αγκαλιά της.
Η Ήρα λυπήθηκε το πουλί και το σκέπασε με το φουστάνι της. Ο Δίας τότε πήρε την κανονική του μορφή και, αφού της υποσχέθηκε ότι θα την παντρευτεί, ενώθηκε μαζί της.
Από την ένωση αυτή γεννήθηκαν ο Άρης, η Ήβη, η Ειλειθυία και ο Ήφαιστος. Για τον Ήφαιστο ο μύθος αναφέρει ότι η Ήρα δεν τον ήθελε και γι’ αυτό τον πέταξε από τον Όλυμπο μόλις γεννήθηκε.
Ο Ήφαιστος όμως έζησε, μεγάλωσε και έμαθε να κατασκευάζει με τη φωτιά θαυμάσια πράγματα. Έφτιαξε τότε έναν μαγικό θρόνο και τον έστειλε στην Ήρα. Όταν αυτή κάθισε πάνω του δέθηκε με σχοινιά που μόνο ο Ήφαιστος μπορούσε να λύσει. Επενέβει τότε ο Διόνυσος, συμφιλίωσε τη μητέρα με το γιο και έλυσε την Ήρα.

©+® Dilaz 2008