Ο ΘΕΟΣ ΑΠΟΛΛΩΝΑΣ - GOD APOLLO

Φώτο 01: Ο Θεός Απόλλωνας
(Προστάτης της Μουσικής & της Ποίησης)

Η μυθική γέννηση του Απόλλωνα

Κάποτε ο Δίας ενώθηκε με τη Λητώ, την κόρη του Τιτάνα Κοίου και της Φοίβης. Από την ένωση αυτή έμελλε να γεννηθεί ένα αγόρι.
Η Λητώ κυνηγημένη από την Ήρα περιπλανιόταν σ’ όλη την Ελλάδα. Κανένας τόπος δεν την ήθελε εξ’ αιτίας της Ήρας. Πάνω στην απελπισία της κατέφυγε στη Δήλο, ένα μικρό και ασήμαντο νησί, που ήταν πλεούμενο μέσα στο Αιγαίο.
Οι κάτοικοί του την δέχτηκαν με χαρά και άρχισαν τις ετοιμασίες για να γεννηθεί ο θεός. Συγκινημένη η Λητώ τους υποσχέθηκε ότι ο γιoς της θα φρόντιζε τον τόπο τους και θα τον έκανε στέρεο. Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει κάθισε δίπλα στον Ινωπό ποταμό και αγκάλιασε τη φοινικιά που ήταν εκεί. Ο Απόλλωνας γεννήθηκε μέσα στο άπλετο φως του Αιγαίου και στα δοξαστικά τραγούδια που έλεγαν οι νύμφες του νησιού. Αμέσως μόλις γεννήθηκε ο θεός εκπλήρωσε την υπόσχεση της μητέρας του και όρισε να πιάσει ρίζες στο βυθό της θάλασσας το νησί του.
Εκεί βρίσκεται και σήμερα αστραφτερό και μυθικό ανάμεσα στα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια.

Ο Απόλλωνας και η Δάφνη

Σύμφωνα με την παράδοση η Δάφνη ήταν η πρώτη αγαπημένη του Απόλλωνα. Υπάρχουν δύο εκδοχές γι’ αυτή την ιστορία αγάπης.
Σύμφωνα με την πρώτη ήταν μια βασιλοπούλα της Πελοποννήσου, ξακουστή για την ομορφιά της. Την είχε υπό την προστασία της η Άρτεμη γιατί της άρεσε να κυνηγά στα βουνά και στα δάση. Μόλις την είδε ο Απόλλωνας την αγάπησε και κατάφερε με πονηριά να την κάνει να τον αγαπήσει.
Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή η Δάφνη ήταν η όμορφη κόρη του Πηνειού ποταμού. Όταν την είδε ο Απόλλωνας την πλησίασε για να της μιλήσει. Εκείνη όμως τρόμαξε και έφυγε τρέχοντας. Όταν έφτασε κοντά στον πατέρα της, αυτός τη μεταμόρφωσε σε δέντρο για να την γλυτώσει. Ο Απόλλωνας τότε την αγκάλιασε και της είπε:

"Δεν ήθελες να γίνεις γυναίκα μου; Τότε θα γίνεις το δέντρο μου".

Έτσι λοιπόν η Δάφνη έγινε το ιερό δέντρο του Απόλλωνα.

Το Μαντείο των Δελφών

Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε ο Απόλλωνας πήρε την απόφαση να ιδρύσει ένα μαντείο που θα αποκάλυπτε στους ανθρώπους τη θέληση του πατέρα του. Διάλεξε έναν θαυμάσιο τόπο, τους Δελφούς, που πάνω τους ορθώνονταν αιώνιοι φύλακες οι πλαγιές του Παρνασσού.
Όμως το μέρος φύλαγε ένα τεράστιο φίδι, ο Πύθων, γιος της Γης. Το φίδι δεν άφηνε κανέναν να περάσει από εκεί χωρίς να τον φάει. Ζούσε σε μια μικρή σπηλιά μαζί με την ιέρεια που προφήτευε την Πυθία. Μετά από μια δύσκολη μάχη ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και έγινε κυρίαρχος του ιερού χώρου. Χτίστηκαν από τους ανθρώπους πλούσια οικοδομήματα, αφιερωμένα στο θεό. Με το πέρασμα του χρόνου ήρθε η δόξα για την Δελφική θρησκεία.
Οι Δελφοί έγιναν ο "Ομφαλός της Γης". Καμιά πολιτική ή πολεμική πράξη δεν γινόταν στην Ελλάδα πριν από το χρησμό του Μαντείου. Χρησμό που έλεγε η ιέρεια Πυθία αφού μασούσε φύλλα δάφνης πριν ανέβει στον στεφανωμένο με δάφνες τρίποδα.

Οι απόγονοι του Απόλλωνα

Από την ένωση του Απόλλωνα με την Κορωνίδα, την κόρη του βασιλιά Φλεγύα της Θεσσαλίας, γεννήθηκε ο σημαντικότερος απόγονος του Απόλλωνα, ο Ασκληπιός.
Ο Ασκληπιός, που είχε μάθει όλα τα φάρμακα και τον τρόπο να γιατρεύει τις αρρώστιες, έφτασε στο σημείο να ανασταίνει και νεκρούς. Όταν έγινε αυτό ο Δίας θύμωσε και τον σκότωσε. Ο Απόλλωνας για να τον εκδικηθεί προσπάθησε να σκοτώσει του Κύκλωπες.
Ο Δίας για να τον τιμωρήσει του επέβαλε να υπηρετήσει για ένα χρόνο έναν θνητό. Έτσι ο Απόλλωνας βρέθηκε κάτω από τις διαταγές του βασιλιά Άδμητου στις Φερές της Θεσσαλίας και έβοσκε τα γελάδια του.
Επειδή ο Άδμητος του φέρθηκε καλά και με σεβασμό, ο Απόλλωνας τον βοήθησε να αποφύγει τον πρόωρο θάνατό του που είχαν καθορίσει οι Μοίρες.
Άλλοι απόγονοι του Απόλλωνα ήταν: οι Κορύβαντες - που είχαν μια υπεράνθρωπη δύναμη στο χορό - καρπός του έρωτά του με την Θάλεια, ο Ορφεύς και ο Υμέναιος, που είχαν μητέρα την Καλλιόπη, ο Αρισταίος που γεννήθηκε από την ένωσή του με την Κυρήνη και ο Άμφισσος καρπός της ένωσής του με την Δρυόπη.

Η λατρεία του Απόλλωνα

Ο Απόλλωνας ήταν το ιδανικό των αρχαίων Ελλήνων: ωραίος, δυνατός, γενναίος, ευαίσθητος, φιλικός, επιδέξιος και συνετός.
Αντιπροσώπευε την τελειότητα, χωρίς τις κακίες και τα πάθη που είχαν οι άλλοι θεοί. Λατρευόταν ως θεός της μουσικής και της ποίησης. Σύμβολό του ήταν το τόξο, η λύρα και ο τρίποδας. Ιερά του ζώα ήταν ο λύκος, το δελφίνι, ο ποντικός, ο τράγος, το γεράκι και ο κόρακας.
Εξ’ αιτίας του μαντείου των Δελφών συνδέθηκε και με την μαντική τέχνη. Εκτός από τους Δελφούς αφιερωμένα στον Απόλλωνα μαντεία υπήρχαν στη Θήβα, στο Άργος, στη Βοιωτία, στη Λυκία και στη Μίλητο. Προς τιμήν του γίνονταν και πολλές γιορτές όπως τα Πύθεια, τα Κάρνεια, τα Θαργήλια και τα Υακίνθια.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΔΗΜΗΤΡΑ - GODDESS DIMITRA

Φώτο 01: Η Θεά Δήμητρα

Η γέννηση της Δήμητρας

Η Δήμητρα ήταν μια από τις μεγαλύτερες θεότητες των αρχαίων Ελλήνων.
Την λάτρευαν ως θεά της γεωργίας, καθώς πίστευαν ότι προστάτευε ιδιαίτερα τους καρπούς της γης. Ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας και αδελφή του Δία. Έπαθε και αυτή ότι έπαθαν και οι αδελφές της, Ήρα και Εστία: θύμα της κακής συμπεριφοράς του πατέρα της, που την είχε καταπιεί, είδε ξανά το φως της ημέρας όταν ο Δίας νίκησε τον Κρόνο.
Σύμφωνα με το μύθο ενώθηκε με τον Δία. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε η κόρη της Περσεφόνη. Η Δήμητρα θεωρείται επίσης μητέρα του Πλούτου, τον οποίο γέννησε μετά την ένωσή της με τον Ιασίωνα.

Η αρπαγή της Περσεφόνης

Η Περσεφόνη ήταν η αγαπημένη κόρη της θεάς Δήμητρας, που γεννήθηκε από την ένωσή της με τον Δία. Μεγαλώνοντας η Περσεφόνη έγινε μια πολύ όμορφη κοπέλα.
Μια μέρα την είδε ο Άδης, ο θεός του Κάτω Κόσμου και την αγάπησε. Γνωρίζοντας όμως την αγάπη της Δήμητρας για την κόρη της, ήταν σίγουρος ότι δεν θα της επέτρεπε να ζήσει στον Κάτω Κόσμο. Αποφάσισε λοιπόν να την κλέψει και ζήτησε τη βοήθεια του Δία για να το πετύχει.
Μια μέρα που η Περσεφόνη μάζευε λουλούδια μαζί με τις φίλες της, είδε ξαφνικά έναν τεράστιο νάρκισσο. Ο νάρκισσος αυτός ήταν ένα πανέμορφο λουλούδι, που η ευωδιά του γέμιζε τον ουρανό, τη γη και τη θάλασσα. Βλέποντάς τον η Περσεφόνη, έσκυψε να τον κόψει. Τότε άνοιξε η γη, πετάχτηκε ο Άδης και την άρπαξε. Την έβαλε αμέσως πάνω στο άρμα του που το έσερναν αθάνατα άλογα και την πήγε στο υπόγειο βασίλειό του.

Ο θυμός της Δήμητρας

Όταν η Δήμητρα έμαθε για την αρπαγή της Περσεφόνης, αναστατώθηκε και άρχισε να ψάχνει.
Μάταια όμως γιατί κανένας, ούτε άνθρωπος ούτε θεός, δεν θέλησε να της αποκαλύψει ποιός πήρε την κόρη της. Μετά από πολλές μέρες ο Ήλιος την λυπήθηκε και της φανέρωσε την αλήθεια. Εκείνη θύμωσε, κλείστηκε στο ναό της και αρνήθηκε να δει θεούς και ανθρώπους. Ήρθε τότε μια δύσκολη χρονιά. Η γη γνώρισε τον θυμό της θεάς που δεν άφηνε να φυτρώσει τίποτα.
Οι άνθρωποι υπέφεραν από την πείνα. Βλέποντας την κατάσταση αυτή ο Δίας επενέβει και έστειλε μήνυμα στον Άδη με τον Ερμή, περιγράφοντας την καταστροφή. Ο Άδης δέχτηκε την πρόταση του βασιλιά των θεών να επιτρέψει στην Περσεφόνη να γυρίσει στον Πάνω Κόσμο. Πριν να φύγουν όμως της έδωσε να φάει ένα σπυρί ρόδι.
Όταν συναντήθηκαν μητέρα και κόρη, μετά από τον πρώτο ενθουσιασμό, η Δήμητρα ρώτησε την Περσεφόνη αν έφαγε κάτι στον Κάτω Κόσμο. Της εξήγησε ότι αν συνέβη αυτό, τότε ήταν υποχρεωμένη να περνά το ένα τρίτο του χρόνου της εκεί.
Όταν έμαθε για το ρόδι και μη έχοντας άλλη επιλογή, η Δήμητρα συμφώνησε να μένει η κόρη της τέσσερις μήνες στον Άδη και οκτώ μήνες μαζί της, στον Πάνω Κόσμο.
Έτσι εξηγούσαν οι αρχαίοι Έλληνες τις αλλαγές του χρόνου. Τον χειμώνα που δεν φυτρώνει τίποτε, η Δήμητρα είναι λυπημένη που δεν έχει κοντά της την κόρη της. Αντίθετα όταν την έχει δίπλα της είναι χαρούμενη και φέρνει την Άνοιξη, το Καλοκαίρι και το Φθινόπωρο.

Δήμητρα και Μετάνειρα

Όταν η Δήμητρα έμαθε για την αρπαγή της κόρης της, αρνήθηκε να μείνει στον Όλυμπο και έφυγε για να μείνει με τους ανθρώπους. Μεταμορφώθηκε για να μην την γνωρίσουν και άρχισε να περπατά μέχρι που έφτασε στην Ελευσίνα.
Εκεί που καθόταν δίπλα στο πηγάδι Παρθένιο, είδε να έρχονται οι τέσσερις κόρες του βασιλιά της Ελευσίνας Κελεού: η Καλλιδίκη, η Κλησιδίκη, η Δημώ και η Καλλιθόη. Οι κοπέλες τη ρώτησαν τι της συμβαίνει και η Δήμητρα τους είπε ότι τάχα την είχαν αρπάξει πειρατές απ’ την πατρίδα της την Κρήτη. Τους είπε ακόμη ότι αυτή κατάφερε να ξεφύγει και τους ζήτησε δουλειά.
Οι κοπέλες το είπαν στη μητέρα τους Μετάνειρα και αυτή δέχθηκε να την πάρει ως τροφό του νεογέννητου γιού της. Η Δήμητρα πήγε στο παλάτι και καθώς έσκυψε το κεφάλι της στο κατώφλι για να μην χτυπήσει στο δοκάρι, μια λάμψη φώτισε τις πόρτες. Η Μετάνειρα σηκώθηκε τότε από την θρόνο της και την παρακάλεσε να καθίσει. Η Δήμητρα ανέλαβε να μεγαλώσει τον Δημοφώντα, που τον αγάπησε σαν δικό της παιδί και σκόπευε να τον κάνει αθάνατο.

Η Μετάνειρα, που δεν εμπιστευόταν το γιό της σε κανέναν άλλο, κοίταζε κρυφά τι έκανε η Δήμητρα. Η θεά που το κατάλαβε, οργίστηκε και είπε:

"Αυτό το παιδί δε θα φοβόταν γηρατειά κι ούτε θάνατο.
Θα γινόταν άξιο ν’ απολαύσει αιώνιες τιμές.
Τώρα όμως δεν θα το γλυτώσει κανείς απ’ τον θάνατο και τις Μοίρες".

Η λατρεία της Δήμητρας

Προς τιμή της Δήμητρας, της θεάς της γεωργίας, γίνονταν πολλές γιορτές. Η κυριότερη ήταν τα Ελευσίνια, που κατά τον Αριστοτέλη, ήταν οι αρχαιότεροι αγώνες απ’ όσους καθιερώθηκαν στην Ελλάδα.
Αρχικά γίνονταν κάθε πέντε χρόνια και μετέπειτα κάθε τρία χρόνια. Ήταν μια πολύ απλή γιορτή, χωρίς καμιά μυστηριώδη τελετουργία. Σκοπός ήταν να ευχαριστήσουν τη θεά που τους έμαθε να καλλιεργούν τη γη.
Στην αρχή γίνονταν μόνο γυμνικοί αγώνες. Αργότερα προστέθηκαν μουσικοί και ιππικοί αγώνες. Το έπαθλο ήταν μερικά μέτρα κριθάρι.
Μια άλλη σημαντική γιορτή προς τιμή της θεάς Δήμητρας ήταν τα Θεσμοφόρια. Ο Ηρόδοτος σημειώνει γι’ αυτά:

"Τις τελετουργίες αυτές τις έφεραν από την Αίγυπτο
οι κόρες του Δαναού και τις δίδαξαν στους Πελασγούς".

Στα Θεσμοφόρια συμμετείχαν μόνο παντρεμένες γυναίκες και διαρκούσαν τρεις μέρες. Την πρώτη μέρα ήταν η πομπή, τη δεύτερη η νηστεία και την τρίτη τα Καλλιγένεια, το γλέντι.
Σ’ όλη τη διάρκεια της γιορτής, οι γυναίκες που συμμετείχαν έπρεπε να μένουν μακριά από κάθε σαρκική επαφή. Στα Θεσμοφόρα οι γυναίκες παρακαλούσαν τη θεά να κάνει γόνιμους την φύση και τους ανθρώπους.

©+® Dilaz 2008

O ΘΕΟΣ ΠΟΣΕΙΔΩΝΑΣ - GOD POSEIDON

Φώτο 01: Ο Θεός Ποσειδώνας

Ποσειδώνας: ο θεός της θάλασσας

Ο Ποσειδώνας ήταν γιός του Κρόνου και της Ρέας και αδελφός του Δία και του Άδη. Υπήρξε ένας από τους πιο σεβαστούς θεούς του Ολύμπου. Μαζί με τον Δία και την Ήρα αποτελούσαν την πρώτη γενιά του Δωδεκάθεου.
Ο θεός είχε δύο παλάτια: ένα στον Όλυμπο και ένα στα βάθη της θάλασσας. Τον περισσότερο καιρό του τον περνούσε στο δεύτερο παλάτι του, μαζί με την γυναίκα του Αμφιτρίτη. Ως θεός της θάλασσας είχε ένα χρυσό άρμα με το οποίο μπορούσε να ταξιδεύει πάνω στα κύματα. Όταν θύμωνε ξεσήκωνε τεράστια κύματα με την τρίαινά του, που του την είχαν χαρίσει οι Κύκλωπες. Ιερά ζώα του Ποσειδώνα ήταν το δελφίνι, το άλογο και ο ταύρος.

Ο Ποσειδώνας και ο Δίας

Ο Ποσειδώνας στάθηκε πιστός στον μεγάλο του αδελφό το Δία. Σε κάθε δύσκολη στιγμή ήταν πάντα στο πλάι του, έτοιμος να τον βοηθήσει να βγει από τη δύσκολη θέση. Στην Τιτανομαχία ήταν ο πρώτος που τον αναγνώρισε ως βασιλιά των θεών. Πήγε μάλιστα ο ίδιος στα Τάρταρα, εκεί όπου είχε ρίξει τους Τιτάνες ο Δίας και τους κλείδωσε, σέρνοντας τις βαριές πόρτες με τα χέρια του. Στη Γιγαντομαχία πολέμησε σκληρά. Καταδίωξε τον Γίγαντα Πολυβώτη ως την Κω, έκοψε ένα κομμάτι από το νησί και του το πέταξε.
Σχηματίστηκε έτσι το νησί Νίσυρος που πλάκωσε τον Γίγαντα. Παρ’ όλη την αγάπη του για τον αδελφό του, ο Ποσειδώνας ήρθε πολλές φορές αντιμέτωπος μαζί του. Μία από αυτές ήταν όταν και οι δύο ήθελαν για γυναίκα τους τη Θέτιδα. Μετά όμως από την προφητεία που έλεγε ότι το παιδί που θα γεννιόταν από τη Θέτιδα μετά από το ζευγάρωμά της με κάποιο θεό θα του έπαιρνε την εξουσία, ο Ποσειδώνας οπισθοχώρησε. Έδειξε τότε πόσο γεναιόψυχος ήταν. Το είπε στο Δία, μαζί με τον οποίο φρόντισαν να παντρέψουν τη Θέτιδα με τον Πηλέα. Από την ένωση του Πηλέα και της Θέτιδας γεννήθηκε ο Αχιλλέας.

Ο Ποσειδώνας και ο Μίνωας

Όταν ο Μίνωας προσπαθούσε να γίνει βασιλιάς της Κρήτης, ζήτησε από τον Ποσειδώνα να στείλει σημάδι στους ανθρώπους ότι οι θεοί ενέκριναν τη βασιλεία του.
Ο Ποσειδώνας τότε έστειλε έναν όμορφο ταύρο και ζήτησε από τον Μίνωα να τον θυσιάσει προς τιμήν του. Ο Μίνωας χάρηκε πολύ που έγινε βασιλιάς της Κρήτης, αλλά λυπήθηκε να σκοτώσει ένα τόσο όμορφο ζώο. Ο Ποσειδώνας για να τον τιμωρήσει έκανε την γυναίκα του Πασιφάη, να ερωτευθεί τον ταύρο και με τη βοήθεια του Δαίδαλου να ενωθεί μαζί του. Από την ένωση αυτή γεννήθηκε ο Μινώταυρος ένα τέρας που τρεφόταν με ανθρώπινο αίμα.

Τα παιδιά του Ποσειδώνα

Ένα από τα παιδιά του Ποσειδώνα (σύμφωνα με τους μύθους της Αττικής) ήταν ο φοβερός γίγαντας και ληστής Προκρούστης.
Είχε το λημέρι του στην Ελευσίνα, όπου έπιανε τους περαστικούς και τους ξάπλωνε σ’ ένα κρεβάτι. Αν ήταν μακρύτεροι τους έκοβε τα πόδια. Αν ήταν κοντύτεροι τους τέντωνε μέχρι να φτάσουν στις δύο άκρες του κρεβατιού.
Τον Προκρούστη τον σκότωσε πάνω σ’ αυτό το κρεβάτι ο Θησέας. Ένας άλλος γιός του Ποσειδώνα ήταν ο Άμυκος, βασιλιάς των Βεβρύκων που ζούσαν στο Βόσπορο. Αυτός προκαλούσε τους ξένους που περνούσαν από τη χώρα του και πήγαιναν να πιούν νερό από την πηγή που φυλούσε και πάλευε μαζί τους. Ο Άμυκος νικήθηκε από τον Πολυδεύκη που τον έδεσε σ’ ένα κορμό δάφνης και τον υποχρέωσε να ορκιστεί στον Ποσειδώνα πως θα ελευθέρωνε την πηγή.
Στη Ρόδο ο Ποσειδώνας ενώθηκε με την Αφροδίτη και απέκτησε μαζί της μια κόρη, την όμορφη Ρόδο. Για να την τιμήσει έδωσε το όνομά της στο νησί και την πάντρεψε με τον Ήλιο. Σημαντική ήταν και η ένωση του Ποσειδώνα με την κόρη Κλειτώ, την οποία βρήκε μόνη της πάνω στην Ατλαντίδα. Μαζί της έκανε δέκα παιδιά, στα οποία μοίρασε δίκαια το νησί. Έκανε κάθε έναν βασιλιά στο μερίδιό του. Βασιλιά πάνω απ’ όλους έκανε τον πρωτότοκο γιό του Άτλαντα, που έδωσε και το όνομά του στον τόπο.

Η λατρεία του Ποσειδώνα

Ο Ποσειδώνας λατρευόταν ιδιαίτερα στη Βοιωτία και στη Θεσσαλία, όπου του αποδιδόταν η δημιουργία της κοιλάδας των Τεμπών και του Πηνειού ποταμού. Πολύ διαδεδομένη ήταν η λατρεία του και στην Πελοπόννησο όπου τελούσαν προς τιμή του τα Ίσθμια.
Η Κόρινθος, το Ναύπλιο και η Τροιζήνα τον τιμούσαν ιδιαίτερα, ενώ η Καλαυρία τον είχε ως προστάτη θεό. Στην Αρκαδία προστάτευε τη γεωργία.
Ο Ποσειδώνας ταυτίζεται με τον ρωμαϊκό θεό Neptunus, η λατρεία του οποίου ήταν πολύ διαδεδομένη στη Ρώμη για πάρα πολλά χρόνια.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ - GODDESS ATHINA

Φώτο 01: Η Θεά Αθηνά

ΘΕΑ ΑΘΗΝΑ - GOD ATHINA

Η γέννηση της Αθηνάς

Μία από τις γυναίκες με τις οποίες ενώθηκε ο Δίας ήταν η Μήτιδα, η θεά της φρόνησης. Σύμφωνα με τον Ησίοδο ο βασιλιάς των θεών φοβήθηκε, όταν έμαθε ότι από την ένωση αυτή θα γεννιόταν ένα κορίτσι που θα έμοιαζε στον πατέρα του στην γενναιότητα και στο μυαλό και ένα αγόρι που όταν μεγάλωνε ίσως του έπαιρνε το θρόνο.
Για να αντιμετωπίσει αυτόν τον κίνδυνο κατάπιε τη Μήτιδα, η οποία όμως περίμενε να γεννήσει μόνο την Αθηνά. Όταν έφτασε η ώρα να γεννηθεί η θεά, ο Δίας διέταξε τον Προμηθέα να του ανοίξει το κεφάλι. Τότε βγήκε έξω πάνοπλη η θεά, που έγινε το πιο αγαπημένο παιδί του Δία.
Η Αθηνά ήταν πάντα στο πλευρό του πατέρα της, με τον οποίο την ένωνε ένας ιδιαίτερος δεσμός. Ήταν θεά της σοφίας, της γενναιότητας, του εμπορίου, των τεχνών και του πολέμου. Σύμβολό της είχε την κουκουβάγια και την ελιά. Προστάτευε τις πόλεις, τους ήρωες, τις οικογένειες και την ιατρική. Πολλές γιορτές ήταν αφιερωμένες στη θεά. Τα Παναθήναια, μία από αυτές διαρκούσαν δέκα μέρες. Στην Ακρόπολη υπήρχαν πολλοί ναοί αφιερωμένοι σ’ αυτή: το Ερεχθείο, το Εκατόμπεδο, ο Παρθενώνας, ο ναός της Νίκης.

Η Αθηνά και η Αθήνα

Η Αθηνά, ως προστάτιδα των πόλεων, δεν μπορούσε να μην έχει και μια δική της πόλη υπό την προστασία της. Αυτή η πόλη ήταν η Αθήνα.
Για να την κερδίσει όμως έπρεπε πρώτα να νικήσει τον Ποσειδώνα, που την διεκδικούσε και αυτός. Οι δύο θεοί συμφώνησαν να κάνουν από ένα δώρο στην πόλη και να αφήσουν τον βασιλιά της Κέκροπα να αποφασίσει πιο ήταν το πιο χρήσιμο. Ο θεός που θα νικούσε θα έπαιρνε υπό την προστασία του την πόλη.
Ο Ποσειδώνας χτύπησε με την τρίαινά του τον ξερό βράχο στην Ακρόπολη και αμέσως ξεπετάχτηκε νερό.
Η Αθηνά τότε έκανε να φυτρώσει στον ξερό βράχο μια ελιά, η πρώτη ελιά στον κόσμο και είπε:

"ο καρπός της θα τρέφει τους ανθρώπους,
το λάδι της θα φωτίζει
και το κλωνάρι της θα είναι το σύμβολο της ειρήνης".

Ο Κέκροπας θεώρησε το δώρο της Αθηνάς καλύτερο και την ανακήρυξε προστάτιδα της πόλης.

Η Αθηνά του πολέμου

Η Αθηνά ως θεά του πολέμου, ενδιαφερόταν περισσότερο για την ασφάλεια των παλικαριών και λιγότερο για τις αιματοχυσίες. Τους βοηθούσε σε κάθε δύσκολη στιγμή και φρόντιζε να βγουν ασφαλείς από τον πόλεμο, χωρίς όμως αυτοί να γνωρίζουν την ανάμειξή της.
Για παράδειγμα όσο η Ήρα κατάτρεχε τον Ηρακλή, τόσο η Αθηνά τον προφύλασσε. Αυτή τον βοήθησε να σκοτώσει την Λερναία Ύδρα, να τραυματίσει τον Άρη και να πετύχει με τα βέλη του τις Στυμφαλίδες Όρνιθες.
Ο Άρης, που δεν συμμεριζόταν τις απόψεις της για τον πόλεμο και δυσανασχετούσε με την συμπεριφορά της, παραπονέθηκε στον Δία γι’ αυτό. Ο βασιλιάς των θεών τον έδιωξε, γιατί και αυτός αποστρεφόταν την κακή συμπεριφορά του Άρη, που τον ενδιέφεραν μόνο οι σκοτωμοί και οι αιματοχυσίες.

Η Αθηνά των τεχνών

Η Αθηνά δίδαξε στους ανθρώπους την τέχνη και το εμπόριο. Τους έμαθε να υφαίνουν, να καλλιεργούν τη γη και να εμπορεύονται τους καρπούς της, να φτιάχνουν καράβια, όπλα, εργαλεία και έργα τέχνης. Λέγεται ακόμη ότι αυτή έμαθε στην πρώτη γυναίκα του κόσμου την Πανδώρα, την τέχνη του αργαλειού.
Με υφάσματα που έφτιαξε η ίδια η θεά, έντυσε την Ήρα για να ξελογιάσει τον Δία, τον Ιάσονα για να κερδίσει τη Μήδεια, όπως επίσης έντυσε και τον Ηρακλή. Ήταν τόσο μεγάλη η τέχνη της Αθηνάς, που λένε πως κάποτε η Αράχνη την προκάλεσε σε αγώνα.
Η Αθηνά θύμωσε γιατί μια θνητή τόλμησε να την αμφισβητήσει και τη μεταμόρφωσε σε έντομο. Στην Αθηνά αποδίδεται επίσης και η δημιουργία του αυλού. Λένε πως σκέφτηκε να τον δημιουργήσει γιατί ήθελε να μιμηθεί το σφύριγμα των φιδιών.

©+® Dilaz 2008

Η ΘΕΑ ΉΡΑ - GODDESS HERA

Φώτο 01: Η Θεά Ήρα

ΉΡΑ - HERA

Η γέννηση της Ήρας

Η Ήρα, που στην ελληνική μυθολογία αντιπροσώπευε το πρότυπο της γυναίκας-συζύγου, ήταν κόρη του Κρόνου και της Ρέας. Για την παιδική ηλικία και τη νεότητά της υπάρχουν πολλοί μύθοι.
Σύμφωνα μ’ έναν απ’ αυτούς γεννήθηκε στη Σάμο, κοντά στον ποταμό Ίμβρασο, κάτω από μια λυγαριά. Η λυγαριά αυτή θεωρούνταν ιερή και οι Σάμιοι είχαν χτίσει περίφημο ναό.
Άλλος μύθος πάλι λέει ότι ανατράφηκε στην Εύβοια από μια νύμφη και άλλος ότι ανατράφηκε στην Αρκαδία, όπου και πρώτα τιμήθηκε ως θεά.

Η λατρεία της Ήρας

Η Ήρα λατρευόταν ως θεά προστάτιδα της οικογένειας. Προστάτευε όσους την τιμούσαν και ήταν σκληρή και εκδικητική με όσους δεν φοβόταν τη δύναμή της.
Οι άνθρωποι την τιμούσαν σαν βασίλισσα των ουρανών. Είχε για σύμβολό της τον χρυσό θρόνο, το σκήπτρο, το στέμμα και το παγώνι.
Ονομαζόταν γαμήλια, ζυγία και παρθένος.
Τα Δαίδαλα, τα Καλλιστεία και τα Εκατόμβαια ήταν οι πιο φημισμένες γιορτές που ήταν αφιερωμένες σ’ αυτήν.

Η ένωση της Ήρας με τον Δία

Ο Δίας επιζητούσε την ένωσή του με την Ήρα αλλά για πολύ καιρό δεν έβρισκε τον τρόπο. Όταν την είδε να ανεβαίνει μόνη στο βουνό Κόκκυγα σκέφτηκε να προκαλέσει μια ξαφνική βροχή. Αφού προκάλεσε μια μπόρα, μεταμορφώθηκε σε κούκο και τρέμοντας φώλιασε στην αγκαλιά της.
Η Ήρα λυπήθηκε το πουλί και το σκέπασε με το φουστάνι της. Ο Δίας τότε πήρε την κανονική του μορφή και, αφού της υποσχέθηκε ότι θα την παντρευτεί, ενώθηκε μαζί της.
Από την ένωση αυτή γεννήθηκαν ο Άρης, η Ήβη, η Ειλειθυία και ο Ήφαιστος. Για τον Ήφαιστο ο μύθος αναφέρει ότι η Ήρα δεν τον ήθελε και γι’ αυτό τον πέταξε από τον Όλυμπο μόλις γεννήθηκε.
Ο Ήφαιστος όμως έζησε, μεγάλωσε και έμαθε να κατασκευάζει με τη φωτιά θαυμάσια πράγματα. Έφτιαξε τότε έναν μαγικό θρόνο και τον έστειλε στην Ήρα. Όταν αυτή κάθισε πάνω του δέθηκε με σχοινιά που μόνο ο Ήφαιστος μπορούσε να λύσει. Επενέβει τότε ο Διόνυσος, συμφιλίωσε τη μητέρα με το γιο και έλυσε την Ήρα.

©+® Dilaz 2008