ΕΛΛΗΝΙΚΟΣ ΥΜΝΟΣ: Dilaz Hellas Dilaz Hellas :GREEK ANTHEM

Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007

ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ

Φώτο:
Ο Κωνσταντίνος Δαβάκης έφιππος


ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΝΟΣ ΔΑΒΑΚΗΣ

Γεννήθηκε το 1897 στο μικρό χωριό Κεχριάνικα της Μέσα Μάνης. Ήταν γιος του δασκάλου Δικαίου Ντάβου Δαβάκη. Πήγε στο Δημοτικό σχολείο της Κίττας και το 1906 εισήχθηκε στο Σχολαρχείο Κίττας. Σε ηλικία δέκα ετών του δόθηκε η αφορμή ότι έπρεπε να γίνει αξιωματικός. «...Ο καπετάν Γέρμας (Ανθυπολοχαγός Τσοτάκος) είχε σκοτωθεί στα Μακεδονικά. Ένα μεσημέρι, ο πατέρας μου έφερνε την εφημερίδα στη Ρούγα του χωριού και την εδιάβαζε. Ήμουνα τότε 10 χρονών... Από τότε μου γεννήθηκε η ιδέα να μπω στη Σχολή των Ευελπίδων, να γίνω Αξιωματικός!...»

Τον Σεπτέμβριο του 1913 μπήκε στην Σχολή των Ευελπίδων από την οποία αποφοίτησε το 1916. Έλαβε μέρος στις Μάχες του Σκρά και της Δοϊράνης (Α’ Π.Π. – Μακεδονικό Μέτωπο) όπου προήχθηκε για ανδραγαθεία. Επολέμησε ηρωικά στην Μικρά Ασία και για την γενναιότητα του τιμήθηκε με το χρυσό αριστείο ανδρείας.

Μετεκπαιδεύτηκε τρεις φορές στη Γαλλία με άριστες επιδόσεις. Το 1937 κρίθηκε ως σωματικός ανίκανος και αποστρατεύτηκε με το βαθμό του συνταγματάρχη, λόγω της υποτροπής παλαιάς ασθένειάς του αναπνευστικού συστήματος, που οφείλετο σε εισπνοή ασφυξιογόνων αερίων στη μάχη της Δοϊράνης.

Το 1940, τρεις μήνες πριν από την εισβολή των Ιταλών ανακλήθηκε (αν και όχι υγιής) στην ενεργό υπηρεσία και ανέλαβε τη διοίκηση του Μεικτού Αποσπάσματος Πίνδου. Κατά την εισβολή των Ιταλών στις 28 Οκτωβρίου 1940 ο Δ. Επικεφαλής του τμήματός του (2.000 άνδρες) αντιμετώπισε ολόκληρη την Ιταλική μεραρχία αλπινιστών «Τζούλια» (15.000 άνδρες). Εφάρμοσε κατά υποδειγματικό τρόπο υποχωρητικό ελιγμό σε ευρύ μέτωπο (30.000 χλμ. σε ευθεία γραμμή) και ορεινό έδαφος, καθυστερώντας τους Ιταλούς μέχρι να φτάσουν ενισχύσεις. Την 1η Νοεμβρίου εξαπολύθηκε ηρωική αντεπίθεση που είχε ως αποτέλεσμα να κυκλωθούν οι Ιταλικές δυνάμεις οι οποίες αναγκάσθηκαν να υποχωρήσουν. Αυτή ήταν η πρώτη ελληνική νίκη, η σημασία της οποίας ήταν μεγάλη για τη νικηφόρα έκβαση του πολέμου, γιατί έδωσε φτερά στα πόδια του Έλληνα στρατιωτικού και στη ψυχή του αγωνιώντας λαού. Στην αντεπίθεση αυτή ο Δ. πολέμησε ηρωικά στη πρώτη γραμμή και τραυματίστηκε σοβαρά στο στήθος στις 2 Νοεμβρίου.

Το Δεκέμβριο του 1942 συνελήφθη από τις ιταλικές αρχές στην Αθήνα, όπου νοσηλευόταν για τα τραύματά του. Πνίγηκε (ήταν 45 ετών) ενώ μεταφερόταν ως όμηρος στην Ιταλία με το πλοίο «Τσιτά ντι Τζένοβα» που τορπιλίσθηκε. Το πτώμα του αναγνωρίσθηκε ανάμεσα στα άλλα θύματα του ναυαγίου και τάφηκε στον Αυλώνα της Αλβανίας.

Ανδριάντας του έχει στηθεί στην ομώνυμη πλατεία της Καλλιθέας στην Αθήνα και τα οστά του έχουν μεταφερθεί στο νεκροταφείο της πόλεως (Καλλιθέας). Τιμήθηκε (Μάρτιος 1948) από την Ακαδημία Αθηνών με το ασημένιο μετάλλιο αυτοθυσίας.

Διατέλεσε καθηγητής στην Ανωτέρα Σχολή Πολέμου και έγραψε δέκα περίπου στρατιωτικά συγγράμματα από τα οποία το κυριότερο είναι το εξής: "Ο πόλεμος του μέλλοντος" (1939).

Επίσης θεωρείται ο εισηγητής της μηχανοκίνησης του ελληνικού στρατού.


Copyright by: Dilaz®

Δεν υπάρχουν σχόλια: