Φώτο 01: Ο Θεός Απόλλωνας(Προστάτης της Μουσικής & της Ποίησης)
Η μυθική γέννηση του Απόλλωνα
Κάποτε ο Δίας ενώθηκε με τη Λητώ, την κόρη του Τιτάνα Κοίου και της Φοίβης. Από την ένωση αυτή έμελλε να γεννηθεί ένα αγόρι.
Η Λητώ κυνηγημένη από την Ήρα περιπλανιόταν σ’ όλη την Ελλάδα. Κανένας τόπος δεν την ήθελε εξ’ αιτίας της Ήρας. Πάνω στην απελπισία της κατέφυγε στη Δήλο, ένα μικρό και ασήμαντο νησί, που ήταν πλεούμενο μέσα στο Αιγαίο.
Οι κάτοικοί του την δέχτηκαν με χαρά και άρχισαν τις ετοιμασίες για να γεννηθεί ο θεός. Συγκινημένη η Λητώ τους υποσχέθηκε ότι ο γιoς της θα φρόντιζε τον τόπο τους και θα τον έκανε στέρεο. Όταν ήρθε η ώρα να γεννήσει κάθισε δίπλα στον Ινωπό ποταμό και αγκάλιασε τη φοινικιά που ήταν εκεί. Ο Απόλλωνας γεννήθηκε μέσα στο άπλετο φως του Αιγαίου και στα δοξαστικά τραγούδια που έλεγαν οι νύμφες του νησιού. Αμέσως μόλις γεννήθηκε ο θεός εκπλήρωσε την υπόσχεση της μητέρας του και όρισε να πιάσει ρίζες στο βυθό της θάλασσας το νησί του.
Εκεί βρίσκεται και σήμερα αστραφτερό και μυθικό ανάμεσα στα υπόλοιπα Κυκλαδονήσια.
Ο Απόλλωνας και η Δάφνη
Σύμφωνα με την παράδοση η Δάφνη ήταν η πρώτη αγαπημένη του Απόλλωνα. Υπάρχουν δύο εκδοχές γι’ αυτή την ιστορία αγάπης.
Σύμφωνα με την πρώτη ήταν μια βασιλοπούλα της Πελοποννήσου, ξακουστή για την ομορφιά της. Την είχε υπό την προστασία της η Άρτεμη γιατί της άρεσε να κυνηγά στα βουνά και στα δάση. Μόλις την είδε ο Απόλλωνας την αγάπησε και κατάφερε με πονηριά να την κάνει να τον αγαπήσει.
Σύμφωνα με την δεύτερη εκδοχή η Δάφνη ήταν η όμορφη κόρη του Πηνειού ποταμού. Όταν την είδε ο Απόλλωνας την πλησίασε για να της μιλήσει. Εκείνη όμως τρόμαξε και έφυγε τρέχοντας. Όταν έφτασε κοντά στον πατέρα της, αυτός τη μεταμόρφωσε σε δέντρο για να την γλυτώσει. Ο Απόλλωνας τότε την αγκάλιασε και της είπε:
"Δεν ήθελες να γίνεις γυναίκα μου; Τότε θα γίνεις το δέντρο μου".
Έτσι λοιπόν η Δάφνη έγινε το ιερό δέντρο του Απόλλωνα.Το Μαντείο των Δελφών
Από την πρώτη μέρα που γεννήθηκε ο Απόλλωνας πήρε την απόφαση να ιδρύσει ένα μαντείο που θα αποκάλυπτε στους ανθρώπους τη θέληση του πατέρα του. Διάλεξε έναν θαυμάσιο τόπο, τους Δελφούς, που πάνω τους ορθώνονταν αιώνιοι φύλακες οι πλαγιές του Παρνασσού.
Όμως το μέρος φύλαγε ένα τεράστιο φίδι, ο Πύθων, γιος της Γης. Το φίδι δεν άφηνε κανέναν να περάσει από εκεί χωρίς να τον φάει. Ζούσε σε μια μικρή σπηλιά μαζί με την ιέρεια που προφήτευε την Πυθία. Μετά από μια δύσκολη μάχη ο Απόλλωνας σκότωσε τον Πύθωνα και έγινε κυρίαρχος του ιερού χώρου. Χτίστηκαν από τους ανθρώπους πλούσια οικοδομήματα, αφιερωμένα στο θεό. Με το πέρασμα του χρόνου ήρθε η δόξα για την Δελφική θρησκεία.
Οι Δελφοί έγιναν ο "Ομφαλός της Γης". Καμιά πολιτική ή πολεμική πράξη δεν γινόταν στην Ελλάδα πριν από το χρησμό του Μαντείου. Χρησμό που έλεγε η ιέρεια Πυθία αφού μασούσε φύλλα δάφνης πριν ανέβει στον στεφανωμένο με δάφνες τρίποδα.
Οι απόγονοι του Απόλλωνα
Από την ένωση του Απόλλωνα με την Κορωνίδα, την κόρη του βασιλιά Φλεγύα της Θεσσαλίας, γεννήθηκε ο σημαντικότερος απόγονος του Απόλλωνα, ο Ασκληπιός.
Ο Ασκληπιός, που είχε μάθει όλα τα φάρμακα και τον τρόπο να γιατρεύει τις αρρώστιες, έφτασε στο σημείο να ανασταίνει και νεκρούς. Όταν έγινε αυτό ο Δίας θύμωσε και τον σκότωσε. Ο Απόλλωνας για να τον εκδικηθεί προσπάθησε να σκοτώσει του Κύκλωπες.
Ο Δίας για να τον τιμωρήσει του επέβαλε να υπηρετήσει για ένα χρόνο έναν θνητό. Έτσι ο Απόλλωνας βρέθηκε κάτω από τις διαταγές του βασιλιά Άδμητου στις Φερές της Θεσσαλίας και έβοσκε τα γελάδια του.
Επειδή ο Άδμητος του φέρθηκε καλά και με σεβασμό, ο Απόλλωνας τον βοήθησε να αποφύγει τον πρόωρο θάνατό του που είχαν καθορίσει οι Μοίρες.
Άλλοι απόγονοι του Απόλλωνα ήταν: οι Κορύβαντες - που είχαν μια υπεράνθρωπη δύναμη στο χορό - καρπός του έρωτά του με την Θάλεια, ο Ορφεύς και ο Υμέναιος, που είχαν μητέρα την Καλλιόπη, ο Αρισταίος που γεννήθηκε από την ένωσή του με την Κυρήνη και ο Άμφισσος καρπός της ένωσής του με την Δρυόπη.
Η λατρεία του Απόλλωνα
Ο Απόλλωνας ήταν το ιδανικό των αρχαίων Ελλήνων: ωραίος, δυνατός, γενναίος, ευαίσθητος, φιλικός, επιδέξιος και συνετός.
Αντιπροσώπευε την τελειότητα, χωρίς τις κακίες και τα πάθη που είχαν οι άλλοι θεοί. Λατρευόταν ως θεός της μουσικής και της ποίησης. Σύμβολό του ήταν το τόξο, η λύρα και ο τρίποδας. Ιερά του ζώα ήταν ο λύκος, το δελφίνι, ο ποντικός, ο τράγος, το γεράκι και ο κόρακας.
Εξ’ αιτίας του μαντείου των Δελφών συνδέθηκε και με την μαντική τέχνη. Εκτός από τους Δελφούς αφιερωμένα στον Απόλλωνα μαντεία υπήρχαν στη Θήβα, στο Άργος, στη Βοιωτία, στη Λυκία και στη Μίλητο. Προς τιμήν του γίνονταν και πολλές γιορτές όπως τα Πύθεια, τα Κάρνεια, τα Θαργήλια και τα Υακίνθια.
©+® Dilaz 2008
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου