ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ ΤΟΥ 1940

Φώτο 01:
Οι θέσεις των Ελληνικών και Ιταλικών δυνάμεων
κατά την εισβολή των Ιταλών το 1940

ΤΟ ΙΤΑΛΙΚΟ ΣΧΕΔΙΟ

Το ιταλικό σχέδιο κατάληψης της Ελλάδας προέβλεπε δύο διεισδύσεις.

Η πρώτη στην οροσειρά της Πίνδου, με τελικό στόχο το Μέτσοβο και την ομώνυμη διάβαση που θα απέκοπτε την Ήπειρο από την Θεσσαλία.
Η δεύτερη θα γινόταν στη Θεσπρωτία, με τελικό στόχο την Πρέβεζα, η κατάληψη της οποίας θα εξασφάλιζε στο ιταλικό στόχο την Πρέβεζα, η κατάληψη της οποίας θα εξασφάλιζε στο ιταλικό ναυτικό μια στέρεη βάση, όπου θα μπορούσαν να αποβιβαστούν ενισχύσεις και εφόδια, που θα επέτρεπαν τη συνέχιση των επιχειρήσεων προς την Αθήνα. Στο κέντρο, προς τα Ιωάννινα, θα επιχειρούσε η τεθωρακισμένη μεραρχία «Κένταυροι» για να καθηλώσει τις κύριες ελληνικές δυνάμεις της Ηπείρου. Στη Δυτική Μακεδονία, οι εκεί ιταλικές δυνάμεις θα κρατούσαν αμυντική στάση μέχρι να ξεκαθαρίσει η κατάσταση στην Ήπειρο.

Οι ιταλικές δυνάμεις πίστευαν ότι η κατάληψη του κόμβου του Ελαίας θα ολοκληρωνόταν σε τέσσερις ημέρες, καθώς, μάλιστα, επιδίωκαν να βρεθούν σε στρατηγικά σημεία πριν φθάσουν στο μέτωπο οι ελληνικές ενισχύσεις από το εσωτερικό της χώρας ή ολοκληρωθεί η επιστράτευση.

Στο μέτωπο της Ηπείρου, στα 22 τάγματα πεζικού, στα τρία συντάγματα ιππικού, στις 61 πυροβολαρχίες (18 βαριές) και στα 90 άρματα μάχης του XXX Ιταλικού Σώματος Στρατού, αντιπαρατίθεντο 15 τάγματα πεζικού, μια ομάδα αναγνωρίσεως και 16 πυροβολαρχίες (δύο μόνο βαριές) της VIII Μεραρχίας. Όπως προκύπτει από τη σύγκριση αυτή, η υπεροχή των ιταλικών δυνάμεων στο πεζικό ήταν μικρή, αλλά στο πυροβολικό συντριπτική. Όμως, η παρουσία της τεθωρακισμένης μεραρχίας με 90 άρματα, επαύξανε σε μεγάλο βαθμό τις επιθετικές δυνατότητες των Ιταλών. Στον τομέα Κονίσπολη – Φιλιάτες, η ιταλική υπεροχή ήταν συντριπτική.

Όπως αποδείχθηκε αργότερα, κατά τη διεξαγωγή των μαχών, τα ιταλικά άρματα τα οποία ανήκαν στην κατηγορία «L», με βάρος 2,5 ή 3 τόνων, είχαν ασθενή θωράκιση, μηδαμινό οπλισμό και ανεπαρκή ιπποδύναμη. Δεν μπορούσαν να υπερνικήσουν τα πρόχειρα αντιαρματικά εμπόδια που έστηνε ο Ελληνικός Στρατός ή έστω να αντιμετωπίσουν τη λάσπη των χωραφιών στο δρόμο προς το Καλπάκι. Καθηλωμένα, αποτελούσαν άριστο στόχο για το ελληνικό πυροβολικό, το οποίο είτε τα κατέστρεφε, είτε ανάγκαζε τα πληρώματά τους να τα εγκαταλείψουν.

Πηγή: (Περιοδικό: Β' Παγκόσμιος Πόλεμος)

©2008